Tworzeniu spółki towarzyszy opracowanie i opracowanie szeregu dokumentów, które są uznawane za dokumenty założycielskie. Poprawność ich utworzenia zależy bezpośrednio od trudności, jakie mogą napotkać założyciele nowej organizacji podczas jej rejestracji w inspekcji podatkowej.
Zwyczajowo nazywa się dokumenty założycielskie dokumentami, które służą jako podstawa działalności każdej osoby prawnej. Artykuł 52 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej bezpośrednio wyjaśnia, że dziś dokument założycielski można uznać za:
- Karta;
- Statut stowarzyszenia;
- oba te dokumenty.
Różnica między nimi polega na tym, że umowa stowarzyszeniowa zawierana jest między kilkoma uczestnikami, a Karta jest zatwierdzana tylko przez nich. Skład niezbędnych dokumentów założycielskich, a także poszczególne niuanse ich rejestracji, zależą wyłącznie od wybranej przez spółkę formy organizacyjno-prawnej.
Jaki jest zwyczaj odnoszenia się do niezbędnych dokumentów założycielskich?
Rodzaj dokumentów, które w każdym konkretnym przypadku będą uważane za składowe, jest skrupulatnie określany przez normy odpowiednich ustaw. Tak więc spółki osobowe mogą prowadzić dozwoloną działalność wyłącznie na podstawie statutu spółki, a spółki prywatne i wszelkiego rodzaju stowarzyszenia osób prawnych – na podstawie dwóch dokumentów jednocześnie. Dziś wyjątek stanowi jedynie wąski krąg organizacji non-profit. Obecne prawodawstwo przewiduje, że czasami mogą działać na podstawie rozporządzenia.
Jakie informacje muszą znajdować się w dokumentach założycielskich?
Przede wszystkim wskazują nazwę organizacji, jej adres prawny i siedzibę, tryb organizacji działalności, dla której jest tworzona, a zwłaszcza wybór lub powołanie zarządu spółki. Cel działalności i jej przedmiot muszą być określone tylko dla organizacji non-profit, szeregu przedsiębiorstw unitarnych, a także niektórych firm komercyjnych. Inne organizacje mogą również odzwierciedlić te informacje w dokumentach założycielskich, ale ustawodawcy nie obligują ich do tego.
Statut zwykle zawiera informacje o procedurze tworzenia spółki, specyfice jej różnych działań, warunkach przeniesienia własności przez założycieli, procesie przyjmowania nowych uczestników do spółki lub wycofaniu się jednego z założycieli z jego składu, a także pytania dotyczące trybu podziału zysków lub pokrycia ewentualnych strat.
Celem dokumentów założycielskich jest uregulowanie wszystkich aspektów związanych z tworzeniem firmy, jej bieżącą działalnością, specyfiką regulowania przepływów finansowych generowanych przez organizację, a także, w razie potrzeby, ograniczenia lub całkowitego zakończenia działalności. Oczywiste jest, że im bardziej szczegółowo te momenty znajdują odzwierciedlenie w dokumentach założycielskich, tym mniejsze będzie ryzyko nieporozumień między uczestnikami spółki w kwestiach pojawiających się w toku jej działalności. Oczywiste jest, że nie można przewidzieć absolutnie wszystkich niuansów, dlatego szereg kwestii technicznych reguluje się, sporządzając wszelkiego rodzaju wewnętrzne przepisy i instrukcje. Najważniejsze, że nie są one sprzeczne z dokumentami założycielskimi firmy.
