Maszyny szwalnicze przeznaczone są do szycia odzieży. Znajdują szerokie zastosowanie w życiu codziennym, a także w przemyśle odzieżowym, obuwniczym, dziewiarskim przemysłu lekkiego. Maszyna do szycia składa się z kilku głównych części i mechanizmów, połączonych myślą projektową w jednym korpusie. Każdy z mechanizmów ma swoją nazwę i przeznaczenie.
Zasada działania
Ścieg z podwójną nitką powstaje przez splot dwóch nitek razem. Na styku nitek, na grubości tkaniny, powstaje węzeł. Górna nić jest przewleczona przez ucho igły i nazywana jest nitką igłową. Nić szpulki jest wyciągana ze szpulki w bębenku, dlatego nazywa się ją nitką chwytacza.
Maszyny do szycia są klasyfikowane według rodzaju splotu nici w ściegu. Oddzielne maszyny do produkcji ściegu łańcuszkowego i stębnówki. Najpopularniejszym modelem domowym jest konstrukcja jednoigłowa, która umożliwia uszycie prostej stębnówki. Głównymi elementami takiej maszyny są mechanizmy odpowiedzialne za pracę igły, ruch tkaniny, działanie podciągania nici i czółenka. Maszyna do szycia może być obsługiwana zarówno mechanicznie jak i elektrycznie.
Działanie mechanizmu igły powoduje ruch posuwisto-zwrotny igły. Wraz z igłą wykonuje ten ruch. Starsze maszyny do szycia są wyposażone w mechanizm, który wytwarza ruch oscylacyjny zamiast ruchu posuwisto-zwrotnego. W wyniku działania mechanizmu materiał jest przebijany, górna nić przechodzi przez powstały otwór, nić tworzy pętlę.
Wtedy uruchamia się mechanizm wahadłowy. Chwyta pętlę i owija ją wokół uchwytu nici. Podciągacz łapie nić pod płytką ściegową, zdejmuje ją z haczyka i tworzy ścieg. Tkanina jest napędzana przez mechanizm silnika tkaniny.
Trochę historii
Maszyna do szycia została wynaleziona w drugiej połowie XVIII wieku. Projektanci starali się stworzyć maszynę, która dokładnie kopiowałaby ścieg ręczny. Sprawy posunęły się do przodu, gdy Madersperger wynalazł igłę z otworem na dole na czubku. Po otrzymaniu takiej igły naukowcy rozpoczęli prace nad produkcją nowego urządzenia. Pierwszy patent na maszynę do szycia z igłą poziomą uzyskał inżynier Howe w 1845 roku.
Maszyna do szycia stała się samodzielna w 1850 roku, kiedy wynalazcy Wilson, Singer i Gibbs, pracując osobno, dokonali tego samego odkrycia, umieszczając tkaninę na poziomej platformie i ustawiając igłę w pozycji pionowej. Współczesny przemysł produkuje różnego rodzaju maszyny do szycia zarówno do użytku domowego, jak i przemysłowego. W zależności od projektu maszyny „wiedzą”, jak szlifować części, obrzucać krawędzie produktów, przyszywać guziki i wykonywać ozdobne szwy.
