Ślub celibatu (celibat) składany jest głównie z powodów religijnych. Oficjalnie jest to możliwe tylko wtedy, gdy dana osoba przyjmie stopień zakonny. Ścieżka świeckiego, który złożył ślub celibatu, nie dotyczy celibatu. To osobisty wybór każdej osoby, wąska ścieżka między dwiema dużymi drogami.
Ślub celibatu to odmowa osoby z rodziny, małżeństwa i stosunków seksualnych z powodu motywów religijnych lub subiektywnych. Prawdziwe ślubowanie celibatu obejmuje brak partnera seksualnego i aktywność seksualną przez całe życie lub jego długi okres. Chociaż wielu używa tego słowa w łagodniejszym znaczeniu, zwłaszcza jeśli chodzi o dobrowolną formę celibatu.
Formy ślubowania celibatu
Ślub celibatu może być dobrowolny, obowiązkowy lub obowiązkowy. Dobrowolny ślub celibatu ma miejsce, gdy osoba odmawia zawarcia małżeństwa z powodów czysto osobistych. Niektóre z najczęstszych powodów dobrowolnego celibatu to niechęć do wzięcia odpowiedzialności za rodzinę, niepewna sytuacja finansowa lub chęć pozostania wiernym ukochanej osobie..
W niektórych religiach ślub celibatu obowiązuje mnichów, w prawosławiu tylko mnichów i biskupów, aw katolicyzmie wszystkich duchownych. Celibat księży katolickich stał się obowiązkowy w epoce papieża Grzegorza Wielkiego (590-604), ale de facto został ustanowiony dopiero w XI wieku. Obowiązkowy ślub celibatu nakazuje przestrzeganie czystości, której naruszenie jest uważane za świętokradztwo.
Przymusowy celibat może przybrać formę karania małżonków za cudzołóstwo. Zgodnie z prawem kościelnym Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, w przypadku rozwiązania małżeństwa z powodu cudzołóstwa winny małżonek jest zobowiązany do złożenia ślubu celibatu. Podobna zasada została zapisana w prawie rzymskim i wschodniorzymskim. Przez długi czas w Rosji obowiązywał zakaz małżeństwa po 80 latach i czwartego małżeństwa.
Śluby celibatu w różnych religiach i bractwach pozaklasztornych
W starożytnym Rzymie ślub celibatu przynieśli ministrowie kultu bogini Westy. Za złamanie przysięgi kobiety grzebano żywcem w ziemi. W buddyzmie tylko mnisi o najwyższych inicjacjach, Gelongs i Getzuls, składają śluby celibatu w imię samopoznania i duchowego wzrostu. W hinduizmie ślub celibatu może przybrać formę trwającego przez całe życie lub tymczasowego wyrzeczenia się przyjemności seksualnych w celu uzyskania transcendentalnej wiedzy i samopoznania. W judaizmie ślub celibatu jest traktowany negatywnie, przede wszystkim z powodu bezpośredniego biblijnego nakazu bycia płodnym i rozmnażania się.
Tutaj celibat jest uważany za przeszkodę w osobistym doskonaleniu się i osiągnięciu świętości. W chrześcijaństwie ślub celibatu składają tylko mnisi, a osoby z białego duchowieństwa, którym nie wolno zawierać związków małżeńskich, dopóki są w randze kapłańskiej lub diakona, składają ślub celibatu tylko w przypadku śmierci ich żony. W średniowieczu ślub celibatu był warunkiem wstępnym wstąpienia do zakonu rycerskiego, a początkowo dla kandydatów do członkostwa w Hanzy. Ślub celibatu złożyli także Kozacy zaporoscy.
Negatywne konsekwencje celibatu
Ślubowanie celibatu ma poważne, nieodwracalne konsekwencje dla zdrowia psychicznego i fizycznego człowieka. Prowokuje poczucie niezadowolenia ze swojego życia, jest silnym czynnikiem stresowym, denerwuje i zamyka, prowadzi do samotności i stanów depresyjnych. Ankieta przeprowadzona wśród 823 księży katolickich, którym przepisano przymusowy celibat, wykazała, że 60% badanych cierpi na poważne zaburzenia w sferze moczowo-płciowej, 30% regularnie łamie ten ślub, a tylko 10% dotrzymuje go bez zarzutu. Według sondażu przeprowadzonego przez centralną publiczno-prawną niemiecką telewizję, 87% księży katolickich uważa celibat za zjawisko nieodpowiadające duchowi czasu, a tylko 9% widzi sens w jego istnieniu.
Brak wyzwolenia seksualnego, który jest naturalny dla mężczyzn, pociąga za sobą systematyczną masturbację, a czasem pociąg na tle seksualnym. Na przykład szokujące i nieprzyjemne konsekwencje celibatu były liczne fakty wykorzystywania seksualnego dzieci przez duchownych katolickich, o których zaczęli mówić już w połowie XX wieku. W dzisiejszych czasach problem ten stał się tak palący, że powstała służba własnego bezpieczeństwa, która stara się oczyścić Kościół katolicki z molestowania dzieci.
