Socjalizacja osoby jest procesem samorealizacji, ponieważ pozwala każdej osobie nie tylko zdobyć doświadczenie i przydatne umiejętności, ale także zrealizować siebie i znaleźć swoje miejsce w społeczeństwie. Zrozumienie podstaw socjalizacji i samorealizacji, jako działania transformującego, pomoże lepiej zrozumieć ten proces.
Podstawy socjalizacji
Socjalizacja osoby to proces składania głównych parametrów osobowości osoby na podstawie edukacji, treningu i asymilacji ról społecznych. To dzięki socjalizacji dokonuje się samorealizacja jednostki, czyli dziedziczenie i przekształcanie przez nią doświadczeń społecznych i przekształcanie ich w postawy, zdolności i umiejętności osobiste.
Podstawą procesu socjalizacji jest aktywna działalność transformacyjna człowieka, która pomaga mu włączyć się w życie społeczne, opanować metody działania praktycznego i kształtować więzi społeczne. W istocie socjalizacja jest samorealizacją jednostki w procesie jej działania. Można więc stwierdzić, że sukces socjalizacji zależy od aktywnego udziału jednostki w procesie twórczej transformacji. Ponieważ socjalizacja człowieka obejmuje cały okres jego życia, okazuje się, że samorealizacja również trwa. Nawet jeśli człowiek nie chce się w niczym zmieniać ani brać udziału, nadal w pewnym stopniu realizuje się. Jednak każda osoba robi to w innym stopniu, co wynika z wychowania, kultury i cech osobistych.
Samorealizacja jako działanie transformujące
Samorealizacja, która jest częścią socjalizacji, można nazwać potrzebą człowieka, która pomaga mu przekształcić jego osobowość. Człowiek musi odnaleźć swoje miejsce w społeczeństwie i życiu, jak najpełniej wyrazić siebie w świecie i odczuwać satysfakcję z rzeczywistości. To pragnienie zachęca jednostkę do rozwijania swoich umiejętności i wykorzystywania ich dla dobra innych, pokazując w ten sposób swoje mocne strony.
W ten sposób socjalizacja pomaga jednostce realizować się, korzystając z norm i trendów akceptowanych w społeczeństwie. Stając się częścią społeczeństwa, człowiek zaczyna rozumieć swoje standardy moralne i preferencje, co pozwala mu wykorzystywać te informacje do własnych celów. Pomaga to dobrać najwłaściwszą taktykę zachowania, która zostanie zauważona przez inne osobowości. Jednak samorealizacja może być bardziej ukryta. Socjalizacja człowieka może ujawnić jego skłonność do spokojniejszej egzystencji, podczas gdy poszukiwanie jego miejsca dla osoby nie polega na sukcesie w oczach innych, ale na wygodnym poczuciu siebie. Wszystko to daje powody, by sądzić, że socjalizacja osoby jest procesem samorealizacji, który pomaga osobie czuć się najbardziej komfortowo w społeczeństwie.
