Tradycyjny obraz na ekranie telewizora lub komputera jest dwuwymiarowy, płaski. Ludzka percepcja oczywiście w pewnym stopniu sama w sobie uzupełnia taką sztuczną rzeczywistość, ale generalnie płaski obraz nie pozwala w pełni cieszyć się obrazem. Wyjście z tej sytuacji znaleziono, gdy pojawiły się technologie 3D.
Technologie 3D: podróż do trójwymiarowego świata
Technologia 3D to ogólna nazwa dla różnych typów obrazów wolumetrycznych. W tłumaczeniu z angielskiego kombinacja „3 wymiarowa” dosłownie oznacza „trójwymiarowy”. 3D zawiera trójwymiarowy obraz, trójwymiarową grafikę, a także zestaw narzędzi sprzętowych i programowych oraz metod umożliwiających tworzenie obiektów trójwymiarowych.
Główne zastosowanie takich technologii znajduje się w tworzeniu obrazów na ekranie lub płaskim arkuszu. Technologie 3D są wykorzystywane w telewizji, kinie, architekturze i grach komputerowych. Najnowszym osiągnięciem technologii 3D było wynalezienie druku 3D.
Już dziś możliwe jest drukowanie prostych obiektów fizycznych o długości, szerokości i wysokości na specjalnych drukarkach 3D.
Mówiąc o 3D, zwykle mają na myśli kinematografię. Taki system umożliwia zbudowanie iluzji trójwymiarowego obrazu wyświetlanego na dużym ekranie. Wykorzystanie technologii trójwymiarowych w kinie opiera się na charakterystycznej dla człowieka wizji obuocznej. Wszystkie najdrobniejsze szczegóły, które analizator wizualny pasywnie wychwytuje, siatkówka przetwarza osobno. I dopiero wtedy mózg łączy poszczególne elementy obrazu w całościowy trójwymiarowy obraz.
Cechy technologii 3D
Grafika 3D obejmuje interakcję z wyobrażoną przestrzenią, która ma trzy wymiary. Ale ten wolumetryczny świat jest przedstawiony na płaskiej powierzchni, która ma tylko dwa wymiary. W niektórych przypadkach przedmiot lub obraz przedstawiony na płaszczyźnie jest postrzegany jako trójwymiarowy bez żadnych dodatkowych urządzeń.
Często wirtualne hełmy lub specjalne okulary z efektem stereoskopowym służą do postrzegania trójwymiarowej rzeczywistości.
Obraz wolumetryczny w przestrzeni dwuwymiarowej polega na konstruowaniu rzutu trójwymiarowego modelu na płaski arkusz lub ekran. Tutaj najczęściej nie można obejść się bez użycia specjalnych programów komputerowych. W tym przypadku przedmiot reprezentowany w formie trójwymiarowej jest zwykle dokładną kopią przedmiotu ze świata materialnego. Ale może być też w dowolny abstrakcyjny sposób, wykonany na przykład z geometrycznych kształtów.
Tworzenie obiektu 3D zaczyna się od zbudowania modelu przy użyciu matematycznych metod przetwarzania danych. Następnie następuje wizualizacja modelu matematycznego, po czym przyjmuje on postać rzutu, który odzwierciedla wybraną do modelowania scenę lub obiekt fizyczny. Wynik wizualizacji za pomocą środków technicznych wyświetlany jest na urządzeniu końcowym, na przykład na ekranie telewizora lub ekranie komputera osobistego.
