Słowo „choreografia” ma dwie części pochodzenia greckiego. Jego pierwsza połowa w tłumaczeniu oznacza "taniec", druga - "zapisz". Pierwotnie termin „choreografia” oznaczał bezpośrednie rejestrowanie ruchów w tańcu. Teraz ogólnie sztuka tańca nazywa się choreografią.
Instrukcje
Krok 1
Sama choreografia pojawiła się, zanim otrzymała swoją nazwę. Ludzie tańczą od czasów starożytnych, wyrażając emocje związane ze zwycięstwami i porażkami, zwracając się do bogów i do siebie nawzajem. System ruchów został zapamiętany i przekazany z pokolenia na pokolenie, niektóre tańce stały się tradycyjne.
Krok 2
Słowo „choreografia” zostało użyte po raz pierwszy około 1700 roku. Następnie wprowadzono koncepcję planów przestrzeni scenicznej, a następnie scenograficzne zapisy ruchów tanecznych nazwano choreografią. Stopniowo usystematyzowano metody rejestracji tańca. W XIX wieku choreograf A. M. Saint-Leon napisał traktat o stenochoreografii, jego idee rozwinął F. A. Zorn. W tym systemie do oznaczenia poszczególnych pasów wykorzystano schematyczne figury. W XX wieku pojawiło się wiele nowych sposobów rejestrowania ruchów tanecznych. Na przykład R. Benesh (choreologia) i R. Laban (labannotacja) opracowali własne systemy. W choreologii pięciowierszowy obóz wypełniony był konwencjonalnymi symbolami, które pokazywały rozmieszczenie części ciała tancerza w przestrzeni sceny. Zaletami drugiego systemu jest jego zwięzłość, ogólna dostępność, przydatność do nagrywania tańców różnych stylów. W nim ruchy były rejestrowane w pionie, dla każdej części ciała przewidziano osobną kolumnę.
Krok 3
Obecnie pierwotne znaczenie terminu choreografia zostaje uzupełnione o nowe znaczenia. Choreografia obejmuje wszystkie aspekty sztuki tanecznej, w tym wszystkie etapy inscenizacji tanecznego numeru. Taniec to forma sztuki, w której za pomocą ruchów, gestów tancerza, jego pozycji na scenie powstaje jeden artystyczny obraz. Jednocześnie balet uważany jest za najwyższą formę sztuki choreograficznej, którą można nazwać nie tylko tańcem, ale spektaklem muzycznym i scenicznym. Opiera się na klasycznym tańcu europejskim, wokół którego jednoczą się dyscypliny tańca scenicznego: duet-klasyczny i charakterystyczny, historyczny i współczesny oraz aktorski.
