Historia używania poroża maralskiego liczy około dwóch tysięcy lat. Dziś na ich bazie powstaje wiele leków, zarówno w postaci tabletek, jak i proszku, a także liczne suplementy diety. Wszystkie te produkty są bardzo poszukiwane.
Poroże Maral i ich wartość
Poroże nazywane jest rogiem jelenia w okresie ich rocznego wzrostu, który pokrywa się z okresem rykowiska. W tym okresie nabierają rurkowatej budowy, są wypełnione krwią i pokryte cienką aksamitną skórą z krótkimi miękkimi włosami.
Od niepamiętnych czasów młode poroże jelenia wykorzystywane jest w medycynie ludowej przez mieszkańców krajów azjatyckich. W XII wieku Chiny zaczęły hodować jelenie z poroża jako zwierzęta domowe.
W Ałtaju od końca XIX wieku istniała osobna gałąź gospodarki zwana hodowlą poroża marala.
Wartość poroża maralskiego wynika z ogromnej ilości zawartych w nim składników odżywczych. Z naukowego punktu widzenia trudno to wytłumaczyć. Warto jednak wziąć pod uwagę, że jelenie żyją w wyjątkowych warunkach ekologicznych Ałtaju, aw okresie rykowiska organizm jelenia wytwarza do 25 kg tkanki kostnej. Wymaga to stresu wszystkich układów organizmu, co prowadzi do wysokiego stężenia substancji biologicznie czynnych. Ponadto baza pokarmowa tego gatunku jelenia zawiera najcenniejsze rośliny lecznicze, np. korzeń złocisty.
Nie należy również zapominać, że zarówno jeleń porożny, jak i człowiek są organizmami stałocieplnymi, a to przyczynia się do lepszej asymilacji preparatów zwierzęcych przez człowieka.
Dziś poroża są powszechnie używane do utrzymania siły, młodości i zdrowia. Pod względem zawartości właściwości leczniczych w nich są porównywalne tylko z żeń-szeniem i znajdują się na samym szczycie stosowanych leków.
Jak pozyskiwane są poroże
Wcześniej praktykowano barbarzyńską technikę wycinania poroża z wciąż żywego marala. Używali go głównie kłusownicy. Wyjaśniono to tym, że rogi dzikiego marala zawierają więcej składników odżywczych niż maral hodowany w niewoli. Wynikało to z niemożności odtworzenia dla stada warunków jak najbardziej zbliżonych do naturalnych.
Jednak z czasem stało się to możliwe. Duże obszary ziemi przeznaczono pod hodowlę koni morskich, grodząc pastwiska wysokoproduktywne różnorodnymi pastwiskami.
Poroże zbiera się na wiele sposobów. Wśród nich dominują trzy, zwłaszcza te, które zachowują wszystkie składniki odżywcze surowca.
Pierwszy sposób jest tradycyjny. Polega na suszeniu powietrzem z pośrednim wyparzaniem, aby zapobiec zanieczyszczeniu mikrobiologicznemu i pasożytniczemu. To jest najczęstsze. To oni wydobywają surowce do produkcji leku „Pantoprost”.
Szeroko stosowane są również suszenie sublimacyjne w niskiej temperaturze i suszenie próżniowe.
