Demony służą siłom ciemności, czyli samemu szatanowi. Z rozkazu Szatana jego słudzy oszukują ludzi. Jeśli szatan jest jeden, jego sługi to demony, bardzo, bardzo wielu! Według Pisma Świętego sam Jezus Chrystus wyrzucił kiedyś tych nieczystych ludzi z opętanej przez nich osoby. Wtedy Chrystus zapytał: „Jak się nazywasz, nieczysty?”, A demony odpowiedziały mu: „Nasze imię Legion, bo jest nas wielu!”
Kim są demony?
Według nauk religijnych i oszustw demony są kusicielami ludzkości. W dawnych czasach wielu ludzi wierzyło, że każdy człowiek ma na lewym ramieniu demona, który szepcze mu różne złe rady do lewego ucha. To wyjaśnia fakt, że ludzie trzykrotnie spluwają na lewe ramię, aby go nie skrzywdzić. Równowagą dla demona jest anioł stróż siedzący na prawym ramieniu osoby i udzielający mu dobrych rad, a sam człowiek wybiera, których zaleceń wysłuchać.
Jak wyglądają?
Różne eseje religijne i mistyczne opisują demony na różne sposoby. Uważa się jednak, że najdokładniejszy i najbardziej szczegółowy opis demonów znajduje się w opowiadaniu Nikołaja Wasiljewicza Gogola „Noc przed Bożym Narodzeniem”. Gogol opisuje demony w następujący sposób: „Wąski pysk, ciągle kręcący się i obwąchujący wszystko, co się natknęło. Kończy się, podobnie jak nasze świnie, w okrągłą łatę. Nogi demona są tak cienkie, że gdyby głowa Jareska je miała, złamałaby je w pierwszym kozaku.
Następnie Nikołaj Wasiljewicz przechodzi do bardziej szczegółowego opisu tych nieczystych: „Za demonami wisi ogon, tak ostry i długi. Pod pyskiem wisi kozia bródka, a nad pyskiem małe rogi wystające z głowy. Demony nie są bielsze niż kominiarze”. Na koniec Gogol podsumowuje, że demon jest zwykłym diabłem, krążącym po świecie i uczącym grzechów dobrych ludzi. Według badań folklorystycznych są to demony, które zawsze były reprezentowane w Rosji.
Według legend i esejów demony mają ciekawą cechę: gdziekolwiek się pojawią, zawsze ubierają się w sposób typowy dla danego obszaru. Na przykład demony pojawiające się w Rosji ubierają się w europejskim stylu, podczas gdy w Europie ubierają się jak „Maurowie” lub „Turcy”, czyli jak na Wschodzie. Według niektórych esejów litewskie demony ubierają się w polskie stroje narodowe (buty i kuntusz).
Co omamiły demony?
Tak mówią, gdy ktoś zrobił coś złego, czego nie chciał zrobić. W tym przypadku mówią: „Demon pchnął” lub „Demon oczarował”. Wtedy uważa się, że dana osoba nie jest jak gdyby winna za swoje przewinienie. To wszystko wina demona, który go uwiódł. Oczywiście we współczesnym świecie to stwierdzenie nie jest uważane za wymówkę i w ogóle nie jest brane pod uwagę. Nawiasem mówiąc, niektóre demony wchodzą do ludzi ustami: kiedy ktoś przeklina, otwiera drogę dla demonów!
