Anton Iwanowicz Denikin był jednym z przywódców białego ruchu podczas wojny domowej w południowej Rosji. Spośród wszystkich przywódców ruchu Białych osiągnął największe wyniki militarne i polityczne. W latach 1918-1919. dowodził Armią Ochotniczą w latach 1919-1920. został mianowany głównodowodzącym sił zbrojnych południa Rosji. Był zastępcą admirała Kołczaka.
Instrukcje
Krok 1
W 1918 r. dzięki pomocy Ententy Denikin został mianowany naczelnym dowódcą sił zbrojnych południa Rosji. W 1919 r. generał A. I. Denikin ustanowił reżim kontrrewolucji Białej Gwardii na południu Rosji i na Ukrainie. Ten reżim był wojskową dyktaturą obszarników i burżuazji. Blok kadetów i oktobrystów poparł Denikina.
Krok 2
Na początku 1919 r. Denikin stłumił władzę radziecką na Północnym Kaukazie i zjednoczył wojska kozackie Dona i Kubana. Broń, amunicja i sprzęt otrzymywano z Ententy. Po długich walkach wiosną 1919 r. armia Denikina zajęła Donbas i region od Carycyna do Charkowa.
Krok 3
W lipcu 1919 oddziały Denikina rozpoczęły kampanię przeciwko Moskwie. Woroneż został zajęty 6 października 1919 r., Miasto Orel - 13 października. Tuła miała być zajęta. We wrześniu 1919 r. armia Denikina składała się z ponad 153 tys. bagnetów, 500 dział i 1900 karabinów maszynowych.
Krok 4
Równowaga sił na froncie południowym w tym okresie była na korzyść Denikina. Armia Denikina posiadała dużą kawalerię, siły Armii Czerwonej toczyły wówczas decydujące bitwy z oddziałami admirała Kołczaka. Denikin odniósł również sukces dzięki kontrrewolucyjnym powstaniom na tyłach armii sowieckiej, wsparciu średnich chłopów Ukrainy i słabości sowieckich rządów w terenie.
Krok 5
9 lipca VI Lenin wezwał kraj: „Wszyscy do walki z Denikinem!” Rząd sowiecki przeprowadził szereg środków, które umożliwiły nie tylko powstrzymanie, ale także pokonanie armii Denikina. Oddziały Frontu Południowego wraz z Frontem Południowo-Wschodnim przeszły do ofensywy w październiku 1919 r., po czym Biała Gwardia zaczęła wycofywać się na południe.
Krok 6
Na terenach zajętych przez wojska Denikina ustanowiono władzę administracyjną i policyjną. Denikinici dokonywali masowych egzekucji, przemocy i rabunków. Przedsiębiorstwa i ziemie zostały zwrócone ich poprzednim właścicielom. Chłopi musieli przekazać właścicielom ziemskim jedną trzecią zebranego zboża i połowę siana. Robotnicy zostali pozbawieni praw politycznych. Sytuacja materialna robotników była znacznie gorsza niż przed rewolucją. Wszystko to przyczyniło się do wzrostu nastrojów rewolucyjnych, gotowości robotników i chłopów do walki z denikinizmem.
Krok 7
Na tyłach oddziałów Denikina aktywnie walczyli podziemni bojownicy i partyzanci. Średniowieczni chłopi zaczęli wspierać władzę radziecką. Armia Denikina zaczęła się rozpadać. W grudniu wojska sowieckie zajęły Charków i Kijów. Pod koniec 1919 r. Donbas został wyzwolony, na początku stycznia 1920 r. - Rostów. W marcu 1920 roku armia Denikina została ostatecznie pokonana. Denikin wraz z pozostałymi oddziałami uciekł na Krym. W kwietniu 1920 r. Denikin przyjął rezygnację i wyemigrował za granicę.
