Opowieść „Los człowieka” została po raz pierwszy opublikowana w gazecie „Prawda” na przełomie lat 1956-57. Michaił Aleksandrowicz Szołochow napisał tę historię szybko, dosłownie w ciągu kilku dni. Jednak pomysł na historię dojrzewał długo, około dziesięciu lat.
Spotkanie na polowaniu
Historię powstania opowiadania „Los człowieka” opowiedział dziennikarz M. Kokta w eseju „We wsi Veshenskaya”. W szczególności dziennikarz napisał, że Michaił Aleksandrowicz Szołochow spotkał prototyp bohatera podczas polowania. To było w pobliżu farmy Mokhovsky.
Szołochow przybył tutaj, aby polować na dzikie gęsi i gęsi. Pisarz siadając, by odpocząć po polowaniu w pobliżu stepowej rzeki Elanki, zobaczył mężczyznę i chłopca idących w kierunku przeprawy przez rzekę. Podróżni pomylili Szołochowa z „swoim bratem-kierowcą”. W łatwej rozmowie, która wywiązała się, podróżnik opowiedział o swoim losie.
Opowieść głęboko poruszyła pisarza. Michaił Aleksandrowicz był tak zszokowany, że zapomniał nawet zapytać o imię swojego przypadkowego znajomego, czego później żałował. „Na pewno napiszę o tym historię” – powtórzył Szołochow.
Dziesięć lat później Szołochow czytał historie Hemingwaya, Remarque i innych zagranicznych mistrzów pióra. Namalowali skazanego, bezsilnego człowieka. To niezapomniane spotkanie na przeprawie przez rzekę ponownie stanęło przed oczami pisarza. Długo dojrzały pomysł otrzymał nowy impuls. Przez siedem dni Szołochow prawie nie podnosił wzroku znad biurka. Ósmego dnia historia się skończyła.
Odpowiedzi do historii
Opowieść „Los człowieka” została opublikowana w gazecie „Prawda”, w numerach z 31 grudnia 1956 i 1 stycznia 1957. Wkrótce przeczytano go w radiu ogólnounijnym. Tekst przeczytał popularny aktor filmowy tamtych lat Siergiej Władimirowicz Łukjanow. Historia natychmiast znalazła odpowiedź w sercach słuchaczy.
Według wspomnień pisarza Efima Permitina, który odwiedzał Szołochowa we wsi Veshenskaya, po nadaniu w radiu biurko Szołochowa było dosłownie zaśmiecone listami z całego kraju. Pisali do niego robotnicy i kołchoźnicy, lekarze i nauczyciele, pisarze radzieccy i zagraniczni. Listy pochodziły od osób, jak bohater opowieści, ocalałych z hitlerowskiej niewoli oraz od rodzin poległych frontowych żołnierzy. Ani sam autor, ani jego pomocnicy nie byli w stanie fizycznie odpowiedzieć nawet na niewielki ułamek listów.
Wkrótce Jurij Łukin i Fiodor Szachmagonow napisali scenariusz na podstawie opowiadania „Los człowieka”, które ukazało się w „Literaturnaja Gazeta” w listopadzie 1957 roku. Film oparty na tym scenariuszu wyreżyserował reżyser Siergiej Bondarczuk, który również zagrał w nim główną rolę. Film został wydany w 1959 roku. Zdobył liczne nagrody na krajowych i międzynarodowych festiwalach.
