Pożary występujące w przyrodzie powodują znaczne szkody w florze i faunie. Ludzie również cierpią z powodu płomieni, a gospodarce narodowej wyrządza się wielką szkodę. Istnieje kilka rodzajów pożarów. W tym przypadku klasyfikacja pożarów uwzględnia charakter spalania, szybkość rozprzestrzeniania się ognia i kilka innych czynników.
Jakie są pożary
Klasyfikacja pożarów jest zwykle budowana z uwzględnieniem ich wpływu na działalność gospodarczą człowieka. Pod tym względem zwykle wyróżnia się pożary lasów i stepów, pożary zbóż i kopalin. Zdarzają się również oparzenia rolnicze, zwane również pożarami traw. Największe straty dla gospodarki powodują pożary lasów. Często są również kojarzone z ofiarami ludzkimi.
Pożary lasu rozumiane są jako niekontrolowane rozprzestrzenianie się ognia w strefie wegetacyjnej, gdy płomień samorzutnie rozprzestrzenia się po lesie. Takie pożary zdarzają się co roku na całym świecie i najczęściej powstają z winy człowieka. Przy silnych wiatrach i suchej pogodzie pożar lasu może objąć duży obszar.
Czasami przyczyną pożarów lasów jest samozapłon torfu i uderzenia piorunów. Jednak takie przypadki są niezwykle rzadkie. Najczęściej płomień zaczyna się rozprzestrzeniać w miejscach, w których pojawia się osoba. Ogień pozostawiony bez nadzoru, niedopałek papierosa czy zapałka rzucona na ziemię to główne przyczyny rozprzestrzeniania się ognia w lesie. Po kilku dniach suchej pogody każda sucha gałąź leżąca na ziemi może się zapalić i spowodować pożar.
Klasyfikacja pożarów lasów
Pożary lasu są klasyfikowane według charakteru zapłonu, szybkości propagacji i wielkości obszaru zapłonu. Mogą być również pod prąd, pod prąd, zaśmiecone i pod ziemią. W zależności od prędkości wiatru pożary lasów są stabilne i słabe.
Koński ogień wpływa na korony drzew. Ogień może bardzo szybko rozprzestrzenić się po wyższych piętrach lasu, a przy silnym wietrze może całkowicie pokryć wszystkie pnie, od korony po ściółkę. Najbardziej podatne na pożary koron są młode lasy iglaste, w których rozpowszechnione są krzewy. Silne wiatry i susze zwiększają prawdopodobieństwo tego rodzaju pożaru.
Podstawą rozwoju pożaru gruntowego staje się ściółka leśna, w tym liście, igły i drobne gałązki. Płomień wpływa również na dolną część pni, ale rzadko wznosi się na wysokość większą niż metr. Taki ogień rozprzestrzenia się nierównomiernie - w wilgotnych miejscach mogą tworzyć się plamy, których nie dotyka ogień.
Jeśli ogień przekształci się w ściółkę lub warstwę torfu, ogień gruntowy przybiera postać pożaru gleby. W takim przypadku spalanie może zachodzić na całej grubości warstwy humusu i ściółki. W pożarze gleby korzenie drzew wypalają się, po czym pnie często opadają. Strefa pożarowa tego typu ma z reguły kształt owalny lub wydłużony. Ogień w glebie rozprzestrzenia się z małą prędkością, ale procesy spalania mogą trwać dość długo.
