Platyna od dawna była znacznie mniej cenna niż złoto i srebro, ponieważ wielu uważało, że jest to tylko jeden z „niezgrabnych” rodzajów białego złota. Kiedy jednak jubilerzy potrafili ją docenić, platyna ze względu na swoje właściwości stała się droższa niż inne metale szlachetne.
Kolor i właściwości platyny
Sama nazwa „platyna” zyskała dzięki zewnętrznemu podobieństwu do srebra. Srebro po hiszpańsku to „plata”, a „platina” jest tłumaczone jako małe, jasne srebro, „srebro”. Platyna ma srebrzystobiały kolor, czasem z szarawym odcieniem. Można go znaleźć w naturze zarówno w czystej postaci, jako samorodek, jak iw składzie rudy. Bardzo wysoka jest również gęstość platyny, 21,45 g/cm3. patrz Dla porównania gęstość złota wynosi 19, 3 g / cu. cm.
Jeśli sama platyna jest srebrzystobiała, to dlaczego jej rodzaje występują w nieco innym kolorze? Chodzi o to, że bryłki platyny rzadko są „czyste”, z reguły zawierają zanieczyszczenia, które określają kolor metalu. Zanieczyszczenia mogą obejmować żelazo, miedź, iryd, pallad, rod i inne metale. Dodatkowo czasami jubilerzy sami tworzą stopy platyny z innymi metalami szlachetnymi.
Na przykład do osadzania kamieni szlachetnych często używa się platyny, która zawiera srebro, złoto lub miedź. W związku z tym odcień metalu może być żółtawy lub czerwonawy. Wolfram i pallad, które mogą być również składnikami stopu platyny, zmieniają kolor na jasnobiały lub srebrzystoszary.
W Rosji popularne są próbki platyny 850, 900, 950. Próbka 950 oznacza, że do stworzenia biżuterii pobrano kompozycję, w której 95% to platyna, a 5% to różne zanieczyszczenia.
Próbki Platinum 850 i 900 są zwykle używane nie do biżuterii, ale do celów technicznych, na przykład do celów medycznych.
Ze względu na to, że platyna najczęściej występuje w postaci stopów z dodatkowymi składnikami, metal ten jest prawie niemożliwy do odróżnienia wzrokiem od srebra lub białego złota. Należy kierować się próbką, dojenie platyny to „PT 950”, „PT 900”, „PT 850”. Ale próba 750 już oznacza, że widzisz nie platynę, ale białe złoto.
Historia platyny
Przez długi czas platyna była niepopularna, ceniona była o połowę mniej niż srebro. Wyjaśnia to fakt, że hiszpańscy podróżnicy, którzy odkryli ją w Ameryce Południowej, zauważyli, że platyna jest bardzo ogniotrwała. W tamtych czasach stanowiło to poważną przeszkodę w używaniu metalu, więc uznano, że platyna jest mało przydatna.
Ale jak tylko jubilerzy zauważyli, jak dobrze platyna łączy się ze złotem, jej wartość znacznie wzrosła, ale tylko wśród samych jubilerów, którzy mieszali ten metal ze złotem, które wyszło taniej niż czyste złoto i nie było gorsze od niego w gęstości. Ale z biegiem czasu ta „technologia” została odkryta, zakazano importu platyny do Hiszpanii, a jej zapasy zrzucono do morza.
W przeszłości platyna była bardzo ceniona przez starożytnych Egipcjan i Inków.
We Francji platyna miała więcej szczęścia. Ludwik XVI uważał go za jedyny metal godny rodziny królewskiej. Powodem jest to, że platyna jest prawie niemożliwa do zarysowania, nie koroduje. Wszelkie chemikalia, które niszczą złoto i srebro, pozostawiają nienaruszoną platynę. Platyna omija wszystkie inne metale szlachetne siłą, może mieć na nią wpływ tylko woda królewska.
