Wiatrowskaz, znany również jako anemoskop, to urządzenie, które pokazuje kierunek wiatru przy ziemi. Może mieć postać figurki wskazującej aktywność budynku, na którym jest zainstalowany, lub może przedstawiać zwierzę. Wśród tematów „zwierzęcych” najbardziej popularne stały się koguty.
Wiatrowskaz jako instrument meteorologiczny
Wiatrowskaz składa się z trzech głównych części: stojaka, na którym jest przymocowany do dachu domu, róży wiatrów i wiatrowskazu, czyli części, która się obraca.
Czułość urządzenia zależy od jego masy i tarcia w podporze. Większość wiatrowskazów ma upierzenie. Jest równoważony strzałką przeciwwagi. Kierunek wiatru zależy od kierunku wiatrowskazu. Nie należy zapominać, że strzałka wiatrowskazu wskazuje dokładnie kierunek, z którego wieje wiatr.
Istnieje rodzaj wiatrowskazu zwany wiatrowskazem. To urządzenie nie ma kierunkowskazów, co nieco utrudnia prawidłowe określenie kierunku wiatru.
Wiatrowskaz jest nadal używany przez współczesne służby meteorologiczne i lotnicze. Ale te aplikacje wykorzystują bardziej wyrafinowane i sterowane elektronicznie modele.
Najpopularniejszą figurką jest kogut
Nie wiadomo na pewno, kiedy wynaleziono wiatrowskaz. Najstarszy znany historykom okaz znajdował się w Atenach na Wieży Wiatrów. Przypuszczalnie powstał w 48 r. p.n.e. i przedstawiał boga Trytona. Od tego czasu wiatrowskazy mają znaczenie symboliczne.
Dużą wagę przywiązywano do kształtu wiatrowskazu, ponieważ ludzie wierzyli, że wiatrowskaz jest talizmanem chroniącym dom przed kłopotami. Na przykład w Europie wierzono, że figurki czarownic i kotów odstraszają nieszczęścia, a kogut na dachu domu ostrzegałby właściciela o zbliżającej się katastrofie.
Kogucik stał się na przestrzeni dziejów najpopularniejszą ozdobą wiatrowskazu. I nie tylko w Europie. W szczególności w języku angielskim wiatrowskaz nazywany jest „kogutem pogodowym”, co dosłownie tłumaczy się jako „kogut pogodowy”.
Nawet w czasach pogańskich uosabiał siłę życiową. Ponadto wiele bajek mówi, że pianie koguta odpędza złe duchy i oznacza nadejście nowego dnia.
W starożytnej Persji kogut był uważany za magiczne stworzenie. Był symbolem i ucieleśnieniem czujności. Tego ptaka nie można zaskoczyć, jest na dyżurze przez całą dobę. Według legendy kogut chroni nawet przed ogniem i złodziejami.
A w chrześcijaństwie kogut jest symbolem św. Piotra. Według Biblii apostoł Piotr trzykrotnie zaparł się Chrystusa, zanim kogut dwukrotnie zapiał. A w połowie IX wieku papież podpisał dekret, zgodnie z którym iglicę każdego kościoła zwieńczono figurką koguta, aby chrześcijanie nie zapomnieli o tym wyrzeczeniu.
Według innej wersji zrobiono to po to, aby jeszcze raz przypomnieć, że „kościół Boży czuwa nad duszami wierzących”.
