„Puszka Pandory” to hasło, które oznacza „źródło nieszczęścia i nieszczęścia”. „Otwarcie puszki Pandory” oznacza zrobienie czegoś nieodwracalnego. To wyrażenie wywodzi się ze starożytnych mitów greckich.
Kim jest Pandora?
Tytan Prometeusz, aby ułatwić ludziom życie, ukradł im boski ogień, uczył rzemiosła i sztuki oraz dzielił się wiedzą. Bóg piorunów Zeus rozgniewał się na ten czyn, ukarał Prometeusza i postanowił zesłać zło ludziom na ziemi.
Aby to zrobić, nakazał Hefajstosowi (bogowi kowala) zmieszać wodę i ziemię, a z powstałej mieszanki stworzyć piękną dziewczynę, która we wszystkim byłaby podobna do ludzi, posiadała delikatny głos i niezrównaną urodę. Córka Zeusa, bogini mądrości i wojny, Atena-Pallas utkała dla tej dziewczyny piękne szaty, bogini miłości Afrodyta obdarzyła dziewicę nieodpartym urokiem, a bóg przebiegłego Hermesa obdarzył ją sprytem i inteligencją. Ta dziewica została nazwana Pandora, co oznacza „obdarowana wszystkimi darami”. To ona miała przynosić ludziom zło i nieszczęście.
Hermes doprowadził Pandorę do tytana Epimeteusza, który był bratem Prometeusza. Jeśli Prometeusz był bystry i przenikliwy, to jego brat wyróżniał się nierozsądnością i uporem. Widząc Pandorę, Epimeteusz zapomniał o wszystkich radach Prometeusza, który błagał go, by nie przyjmował prezentów od bogów olimpijskich, ponieważ podejrzewał, że te dary przyniosą tylko smutek i nieszczęście. Urzeczony pięknem Pandory Epimeteusz wziął ją za żonę.
Istnieją dwie wersje tego, co wydarzyło się później. Bogowie jeden po drugim podarowali Pandorze bogato zdobioną trumnę, wśród innych prezentów, ale namawiali go, by jej nie otwierał. Według innej wersji taka trumna lub naczynie stało w domu Epimeteusza i nikt nie wiedział, co tam jest zawarte, i nikt nie chciał go otwierać, ponieważ wiadomo było, że może to przysporzyć ludziom kłopotów.
Skrzynka na problemy
Pandora, ogarnięta ciekawością, zdjęła wieko z tej trumny lub naczynia, a stamtąd złe duchy i nieszczęścia, które kiedyś były w niej uwięzione, rozproszyły się po całej ziemi. Przerażona Pandora szybko zatrzasnęła wieko, nie mając czasu wypuścić z trumny znajdującej się na samym dnie Nadziei. Thunderer Zeus nie chciał dać ludziom tego uczucia.
Przed aktem Pandory ludzie żyli szczęśliwie, nie znali wyniszczających chorób i ciężkiej pracy. Nieszczęścia i kłopoty, które wyleciały z trumny bardzo szybko rozprzestrzeniły się wśród ludzkości, wypełniły morze i ziemię złem. Nieszczęścia i choroby po cichu przychodziły do domów ludzi, ponieważ Zeus stworzył ich niemych, aby nie mogli ostrzec przed swoim wyglądem.
Była to córka Epimeteusza i Pandory o imieniu Pyrrha oraz syn Prometeusza o imieniu Deucalion, który przeżył potop zesłany przez bogów, został małżonkami i ożywił ludzkość.
