Tworzenie się śniegu jest dość złożonym zjawiskiem fizycznym i geograficznym, które można wyjaśnić na różne sposoby z różnych punktów widzenia. Jednak prawa fizyki pomagają najlepiej interpretować jej naturę.
Instrukcje
Krok 1
Zasadniczo śnieg to tylko zamarznięta woda. Jednak wcale nie przypomina przezroczystych kawałków lodu, które zwykle pokrywają zamarznięte zbiorniki wodne. W rzeczywistości płatki śniegu składają się również z lodu, nie tylko o jednorodnej masie, ale z najmniejszych kryształów. Ich liczne fasety odbijają światło na różne sposoby, więc płatki śniegu wydają się białe, a nie przezroczyste, które w rzeczywistości są.
Krok 2
Śnieg powstaje z pary w atmosferze i zamarza w niskich temperaturach. Najpierw pojawiają się przejrzyste przezroczyste kryształy. Następnie są one chwytane przez strumień powietrza i unoszone w wielu różnych kierunkach. Znaleziono kryształy igiełkowe i płaskie, ale większość z nich ma kształt sześciokątny.
Krok 3
W powietrzu dziesiątki i setki kryształów sklejają się ze sobą, aż ich rozmiar wzrośnie tak bardzo, że spadają pod wpływem grawitacji i powoli zaczynają opadać na ziemię. Pomimo tego, że wszystkie płatki śniegu są ułożone w ten sam sposób, nikomu jeszcze nie udało się znaleźć 2 płatków śniegu o absolutnie identycznym wzorze.
Krok 4
Naukowcom udało się naliczyć ponad 5000 możliwych kształtów płatków śniegu. Istnieje nawet międzynarodowa klasyfikacja, według której płatki śniegu są podzielone na gwiazdy, płyty, kolumny, igły, grad, kryształy przypominające drzewa itp. Ich rozmiary wahają się od 0,1 do 7 mm. Aby uzyskać idealnie symetryczny kształt, płatek śniegu powinien obracać się, gdy spada jak wierzchołek.
Krok 5
Po wylądowaniu płatki śniegu stopniowo tracą swoje wykwintne piękno i pełen wdzięku kształt, zamieniając się w małe okrągłe grudki. Kiedy pasują do jednolitej pokrywy śnieżnej, między płatkami śniegu tworzą się warstwy powietrza. Z tego powodu śnieg nie przewodzi dobrze ciepła i jest doskonałym „kocem”, który przykrywa ziemię i chroni przed zimnem korzenie chowających się w niej roślin.
Krok 6
Wiadomo, że największe płatki śniegu spadły w Moskwie 30 kwietnia 1944 r. Upadwszy na palmę, prawie całkowicie ją zakryły i wyglądały jak przepięknie piękne pióra ogromnych ptaków. Naukowcy wyjaśnili w ten sposób, co się stało: fala zimnego powietrza nadeszła od strony Ziemi Franciszka Józefa, temperatura gwałtownie spadła i zaczęły tworzyć się płatki śniegu. W tym samym czasie z ziemi unosiły się prądy ciepłego powietrza, opóźniając ich upadek. Pozostające w warstwach powietrza płatki śniegu sklejają się i tworzą niezwykle duże płatki. Pod wieczór ziemia zaczęła się ochładzać i zaczęły się fantastyczne opady śniegu.
