Wełna szklana to włóknisty materiał termoizolacyjny i rodzaj wełny mineralnej. Jest stosowany w budownictwie, gdzie przy stosowaniu wełny szklanej należy przestrzegać pewnych zasad, ponieważ materiał ten nie może być uważany za nieszkodliwy.
Produkcja wełny szklanej
Włókno szklane pozyskiwane jest z tych samych surowców, które są używane do produkcji zwykłego szkła. Wełna szklana jest również często wytwarzana z odpadów z przemysłu szklarskiego. Składa się z sody, piasku, dolomitu, boraksu i stłuczki, które wkładane są do bunkra i tam zaczynają topić się w jednorodną masę w temperaturze 1400 ° C. W takim przypadku uzyskana mieszanina musi mieć pożądane właściwości mechaniczne, aby otrzymać bardzo cienkie włókna.
Włókna te powstają w wyniku rozdmuchiwania stopionego szkła przez parę emitowaną z wirówki.
W procesie formowania włókien masa poddawana jest działaniu aerozoli polimerowych, a spoiwem są wodne roztwory polimerów fenolowo-aldehydowych modyfikowane mocznikiem. Filament impregnowany aerozolem umieszczany jest na rolce przenośnika, gdzie jest wyrównywany w kilku etapach, tworząc jednorodny dywan szklano-polimerowy. Następnie nić jest polimeryzowana w temperaturze 250°C, dzięki czemu powstają wiązania polimerowe, a pozostała wilgoć jest usuwana. W efekcie wełna szklana twardnieje i nabiera odcienia żółtego bursztynu. Na koniec jest schładzany i krojony na rolki.
Niebezpieczeństwo wełny szklanej
Głównym niebezpieczeństwem wełny szklanej są jej najcieńsze igły i kurz, które dostają się na niezabezpieczoną skórę rąk, błony śluzowe i do dróg oddechowych, dlatego praca z nią bez respiratora, rękawiczek i okularów jest surowo zabroniona. Stare próbki wełny szklanej mogą znacznie uszkodzić odsłonięte części skóry, dlatego lepiej jest kupić nowoczesny materiał, który nie podrażnia dłoni, nie pali się i ma miękką strukturę.
Wata szklana nie jest zalecana do napraw na otwartych przestrzeniach - w innych przypadkach jej użycie jest całkiem do przyjęcia.
Małe kryształki waty szklanej, które dostały się do organizmu, są bardzo trudne do usunięcia. Nawet gęsto otynkowana wata szklana może stać się powolnym trucicielem - wystarczy, że odpadnie jeden kawałek tynku i zacznie całkowicie nasycać sobą powietrze. Jeśli wełna szklana dostanie się na dłonie lub błony śluzowe, nie należy próbować ich usuwać – kryształki jeszcze głębiej wnikną w skórę. Należy natychmiast wziąć chłodny prysznic (nie gorący!) Bez żeli i mydła, a następnie pozostawić skórę do wyschnięcia i ponownie wziąć zimny prysznic, ale z detergentem. Jeśli do oczu dostanie się wata szklana, należy je przepłukać pod silnym ciśnieniem zimnej wody i skonsultować się z okulistą. W przypadku wdychania wełny szklanej należy koniecznie udać się do lekarza.
