Wiele osób myśli, że chodzenie po szkle to czynność, którą mogą wykonywać tylko najbardziej wykwalifikowani jogini, ale w rzeczywistości każdy może nauczyć się chodzić po potłuczonym szkle, najważniejsze jest posiadanie wielkiego pragnienia i całkowity brak strachu przed zranieniem.
Chodzenie po potłuczonym szkle to bardzo ekscytujące przeżycie. Dodatkowo przyczynia się do rozwoju funkcji psychomotorycznych organizmu.
Przygotowanie szkła
Nie wszystkie okulary nadają się do chodzenia po nich, dlatego przy wyborze odpowiedniego materiału trzeba być odpowiedzialnym. Możesz na przykład użyć szkła do butelek po napojach alkoholowych lub lemoniadzie. Liczba butelek musi wynosić co najmniej 20 sztuk, aby można było ułożyć prostokąt z potłuczonego szkła o wymiarach 50 cm szerokości i 2 cm wysokości.
Następnie trzeba podnieść kawałek gęstej tkaniny o długości 120 centymetrów, aby owinąć nim butelki i tym samym bezpiecznie je zmiażdżyć. Weź młotek i równomiernie rozbij wszystkie butelki w szmatce. Ostrożnie poczuj okulary, aby upewnić się, że są mniej więcej tego samego rozmiaru.
Następnie należy rozłożyć tkaninę i wypoziomować potłuczone szkło rękami na jednej połowie tkaniny, aby nie było odłamków wystających znacznie ponad wspólną powierzchnię. Kiedy szklanka jest przygotowana, musisz przygotować się psychologicznie.
Przygotowanie osoby
Aby całkowicie pozbyć się strachu i wszelkich obaw, musisz przyjąć zrelaksowaną postawę: usiądź tak wygodnie, jak to możliwe, zamknij oczy. Wyobraź sobie siebie mentalnie np. na brzegu morza i poczuj, jak nadchodząca fala przyjemnie pieści Twoje palce u stóp, a drobne kamyczki na dnie morza delikatnie łaskoczą stopy. Utrwaliwszy ten stan w pamięci, stopniowo otwieraj oczy.
Zbliżając się do szkła, trzeba wciąż na nowo ożywiać w pamięci obraz ciepłego wybrzeża morskiego i wyobrażać sobie, że szkło to samo wybrzeże z kamykami i ciepłą falą. To, jak dobrze wykonasz to ćwiczenie, będzie miało kluczowe znaczenie dla Twojego sukcesu w nauce chodzenia po szkle.
Chodzenie po szkle
Po upewnieniu się, że nie ma strachu, możesz zacząć chodzić po szkle. Najpierw musisz stąpać prawą nogą, a potem lewą. Stań w jednym miejscu przez 5 sekund, zdając sobie sprawę, że nogi przystosowały się do fragmentów i nie zostały zranione. Zrób krok w miejscu, potem kolejny, poczuj satysfakcję i dumę.
Powoli i pewnie zrób jeden krok do przodu, potem drugi. Tutaj najprawdopodobniej zdasz sobie sprawę, że nie ma rzeczy niemożliwych.
Ze szkła trzeba schodzić ostrożnie, bez gwałtownych ruchów i pośpiechu. Po zabiegu ostrożnie usuń wszelkie zanieczyszczenia za sobą.
