Rok 1690 uważany jest za początek pierwszej gorączki złota. Nazywało się brazylijskim. Następnie 400 000 poszukiwaczy i ponad pół miliona niewolników wyruszyło na poszukiwanie złota. Od tego momentu minęło ponad trzysta lat. Proces wydobycia tego metalu stał się znacznie większy i trudniejszy.
Kopalnia złota to ogromny kamieniołom, którego szerokość i głębokość różnią się wielkością. Należy zauważyć, że obiekty te są znacznie gorsze od miejsc wydobycia innych minerałów. Na przykład kopalnia w Nevadzie ma półtora kilometra szerokości i około pięciuset metrów głębokości. I miejsce kamieniołomu, gdzie węgiel wydobywany jest wielokrotnie więcej. Ale to nie sprawia, że praca jest mniej niebezpieczna. Wraz ze wzrostem głębokości wyszukiwań wzrasta ryzyko upadku. Aby temu zapobiec, wszystkie tunele są wzmocnione metalową siatką. Długość śrub, którymi jest przymocowana do skały, może wynosić do 2,5 metra.
Praca przygotowawcza
Kilku marzycielskich poszukiwaczy nie pracuje już w kopalniach. Teraz ten biznes powierzono wysoko wykształconym specjalistom, którzy od ponad roku badają wszystkie subtelności tej pracy. W dodatku samo miejsce wcale nie wygląda jak Klondike. To czarna, brudna przestrzeń, a złoto zawarte w skale można zobaczyć tylko pod mikroskopem. Dlatego przed rozpoczęciem pracy przeprowadzane są badania laboratoryjne, aby ustalić, czy jest tu wystarczająca ilość metalu.
Górnictwo
Aby dostarczyć do warsztatów skałę ze złotem w celu jej wydobycia, eksploduje się około 200 ton kamieni. Do sprzątania i załadunku wykorzystywane są ogromne maszyny. Każdy z nich będzie mógł jednorazowo podnieść co najmniej 10-15 ton. Co ciekawe, na każdą tonę gruzu przypada tylko 5 g złota. Ale aby je zdobyć, musisz zmiażdżyć kamienie.
Są one ładowane na przenośnik i przepuszczane przez kamienie młyńskie. Do pokruszonej skały dodaje się wodę. Rezultatem jest ciemna zawiesina. Być może dlatego pojawiło się powiedzenie: „Gdzie jest brud, tam pieniądze”. Następnie dodaje się do niego cyjanek. Po - węgle. Te ostatnie pochłaniają złoto i chemikalia. Następnie przeprowadzany jest ostatni etap, w którym znacznie wzrasta koncentracja złota. Ale droga, którą przechodzi, jest starannie ukryta, aby zapobiec napływowi metali niskiej jakości.
Następnie do zbiorników dostaje się roztwór węgla, cyjanku i złota. Zanurzone są w nich stalowe elektrody, które przyciągają do siebie metal, pozostawiając niepotrzebne zanieczyszczenia. Ten proces nazywa się elektrolizą. Za pomocą kwasu siarkowego pręty są niszczone. Pozostało tylko złoto. Wlewa się go również do foremek. I dopiero wtedy przybiera znajomy wygląd. Ale teraz ich czystość wynosi tylko 90%. Zostaną ponownie oczyszczone przed sprzedażą.
