Uważa się, że osoba, która ciężko pisze, ale brakuje jej talentu, zajmuje się grafomanią. Pseudoliterator ma patologiczną potrzebę pisania i komponowania utworów.
Definicja
Słowo graphomania pochodzi od dwóch starożytnych greckich słów. Pierwsze słowo (grapho) oznacza pisać, rysować i przedstawiać, a drugie (mania) oznacza szaleństwo, pasję, szał, szaleństwo.
Grafomania to chorobliwe uzależnienie i pociąg do sterylnego i zintensyfikowanego pisania, do pustego i gadatliwego, bezużytecznego pisania. Ponadto, nie mając absolutnie żadnej zdolności literackiej, grafomani zawsze starają się publikować swoje prace artystyczne w wydawnictwach literackich, a grafomani, którzy nie mają wiedzy naukowej, próbują publikować swoje pseudonaukowe traktaty.
W języku rosyjskim słowo to nabrało negatywnej konotacji. Grafomania to coś gadatliwego, pustego i bez smaku. Grafoman jest popularnie nazywany scribbler, scribbler.
Obliczmy grafomankę
Po pierwsze, grafoman jest płodny, dużo pisze i poważnie traktuje to, co robi. Jest całkowicie pozbawiony autoironii, a humor związany z jego pracą jest po prostu nie do przyjęcia.
Po drugie, grafoman naprawdę lubi wszystko, co robi. Proces twórczy sprawia mu przyjemność. Ani reakcja czytelników, ani komentarze krytyków, ani rozsądne argumenty kolegów pisarzy nie sprawią, że odmówi pisania. Propozycja naprawienia czegoś wywołuje burzę oburzenia wśród grafomanów. W adresie przeciwnika może sobie pozwolić na prowokacyjne ataki. Na przykład może łatwo dokonać krytycznej recenzji lub sztucznie nie docenić pracy przeciwnika.
Po trzecie, grafomanki tworzą portale, jednoczą się w społeczności, organizują konkursy, piszą recenzje, wymieniają się wrażeniami. Zawsze zachwycają się swoimi dziełami i obsesyjnie zapraszają wszystkich do oceny swoich dzieł, wysyłania ich zarówno znajomym, jak i nieznajomym. Grafomaniak potrzebuje PR. Najważniejsze to być widzianym i słyszanym.
Druk grafomański
Często grafomaniak pisze do czcigodnych autorów albo chwalebne, albo mściwe recenzje, starając się przyciągnąć uwagę wszystkich. Chętnie angażuje się w konflikt, który specjalnie wspiera od miesięcy. I nie ma znaczenia, jaką ocenę uzyska. Dla grafomana nie ma barier, bo stoi przed nim ambitne cele – zostać sławnym pisarzem.
Czyste prace pojawiają się w ogromnych ilościach zarówno na półkach księgarni, jak iw Internecie. Grafomaniacy, nie dbający zbytnio o jakość, oddają światu swoje arcydzieła. Jednym słowem kochają siebie w sztuce, a nie sztukę w sobie.
