Kilka lat temu loty kosmiczne uważano za wyłączną prerogatywę najbardziej zaawansowanych naukowo i technicznie państw. Pierwsze role w wyścigu kosmicznym to ZSRR i USA. A jeśli radzieccy naukowcy natychmiast dokonali wyboru na rzecz jednorazowego wielostopniowego pojazdu startowego, Amerykanie polegali na statku kosmicznym Shuttle, który po locie kosmicznym mógłby wrócić na Ziemię, zamieniając się w samolot. W ten sposób amerykański statek kosmiczny mógłby być wielokrotnie używany.
Utrata dwóch z pięciu amerykańskich statków doprowadziła do odwołania programu wahadłowego kilka lat temu. A Rosja – następca prawny ZSRR – stała się de facto monopolem w transporcie kosmicznym, a przede wszystkim w kontrolowanych lotach kosmicznych. Obecnie koszt lotu jednego amerykańskiego astronauty na rosyjskim statku kosmicznym Sojuz waha się od 62 do 63 milionów dolarów.
Sojuz zasłużenie cieszy się opinią bardzo niezawodnego statku. Można go jednak już uznać za przestarzały. Ponadto, ponieważ rozpad ZSRR zniszczył także wiele więzi gospodarczych między byłymi republikami, zaprzestano produkcji większości części dla „Związku”. Teraz muszą być produkowane w małych partiach, co oczywiście dramatycznie podnosi koszt samych części i podnosi koszt Sojuza.
Ostatnio prywatne firmy coraz bardziej usilnie próbują zaatakować lukratywny rynek transportu kosmicznego. Na przykład technologie SpaceExploration. Zaprojektowała i zbudowała prywatny statek kosmiczny Dragon, z powodzeniem wystrzelony w kosmos 22 maja z lotniska Cape Canaveral w USA. Dragon, wystrzelony na orbitę przez rakietę Falcon 9, był używany jako statek towarowy Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Co więcej, gdyby wszystkie dawne istniejące statki towarowe były jednorazowe, to znaczy spłonęły w drodze powrotnej w gęstych warstwach atmosfery, to „Smok” będzie mógł wrócić na ziemię.
Kierownictwo firmy Space Exploration Technologies deklaruje, że w przypadku pomyślnego dopuszczenia jako statek towarowy, „Smok” będzie w przyszłości wykorzystywany również do transportu ludzi. Będzie mógł przewozić do 7 osób w jednym locie (podczas gdy Sojuz może przewozić maksymalnie 3). Szacowany koszt transportu jednego astronauty to około 20 milionów dolarów.
Nie ma wątpliwości, że prywatne loty w kosmos to kwestia niedalekiej przyszłości. Wciąż trudno przewidzieć, co może być więcej – plusy czy minusy. Oczywiście konkurencja zawsze prowadzi do wzrostu jakości produktów lub usług, spadku kosztów produkcji, rozwoju technologii. Z drugiej strony w walce wielkich korporacji o tak obiecujący i dochodowy rynek biznes może ponieść bardzo negatywne konsekwencje.
