Wojna w Syrii ma charakter cywilny. Z jednej strony bojownicy i zwolennicy opozycji syryjskiej, z drugiej siły rządowe i sojusznicze. Po trzeciej stronie są Kurdowie, którzy stworzyli własny region autonomiczny z własnym rządem.
Instrukcje
Krok 1
W latach 2006-2011 Syria doświadczyła dotkliwej suszy. Doprowadziło to do śmierci zwierząt gospodarskich i upraw o 80%. Marnotrawstwo i niewłaściwe gospodarowanie zasobami naturalnymi poprzedzały pustynnienie ziemi i niedobory wody.. Prawie milion osób zostało bez środków do życia. Ze względu na tę sytuację ludność wiejska, pasterze i rolnicy przenieśli się do miast. Ponadto uchodźcy z Iraku przybyli do syryjskich miast, aby żyć po inwazji wojsk amerykańskich na ich kraj. Bezrobocie szybko wzrosło. Wzrosły napięcia w miastach, co w pewnym stopniu przyczyniło się do konfliktu zbrojnego.
Krok 2
Przyczyną wybuchu wojny domowej była „arabska wiosna”. Zaczęło się od fali zamachów stanu i demonstracji w krajach arabskich 18 grudnia 2010 roku. Przewroty miały miejsce w Egipcie, Tunezji, Jemenie, Libii. Mieszkańcy Syrii, niezadowoleni z autorytarnych rządów prezydenta Baszara al-Assada, społeczno-politycznego systemu rządu, dominacji alawitów w strukturach władzy, 26 stycznia 2011 r. udali się na publiczną demonstrację. Ludność głosiła też hasła przeciwko korupcji i problemowi kurdyjskiemu.
Krok 3
Masowe protesty w Syrii rozpoczęły się 15 marca 2011 r. Z czasem sytuacja przerodziła się w powstanie ludowe. Demonstranci domagali się dymisji Assada i jego rządu. Do stłumienia powstania prezydent użył czołgów i snajperów. Odciąć wodę i prąd. Armia oblegała kilka miast. Zdarzały się przypadki, że żołnierze, którzy odmówili strzelania do cywilów, byli rozstrzeliwani na miejscu. Co spowodowało masowe dezercje w armii syryjskiej.
Krok 4
Pod koniec marca Baszar al-Assad zdymisjonował gabinet ministrów, zniósł stan wyjątkowy i ułaskawił więźniów politycznych. Nie uratowało to jednak sytuacji. Odkąd rebelianci i uciekinierzy z regularnej armii zjednoczyli się i utworzyli jednostki bojowe. Pod koniec 2011 roku zaczęli walczyć pod sztandarem Wolnej Armii Syryjskiej.
Krok 5
W 2012 roku w konfrontacji zaczęły brać udział inne kraje. Rebelianci otrzymali broń od Iranu, Arabii Saudyjskiej, Kataru. Rosyjskie MSZ otwarcie przyznało się do pomocy zbrojeniowej dla rządu syryjskiego. Po stronie Baszara były również KRLD, Wenezuela i Iran. Syryjski minister informacji powiedział, że w wojnie domowej biorą udział ludzie z 83 krajów świata. A udział cudzoziemców w opozycji sięga 85%. Można powiedzieć, że w państwie arabskim trwa mała wojna światowa.
Krok 6
Konflikt zbrojny trwa. 3 czerwca 2014 r. odbyły się wybory prezydenckie, w których zwyciężył Baszar al-Assad. Jej wyniki nie zostały docenione przez opozycję i szereg zagranicy.
