Wyświetlacze plazmowe po raz pierwszy pojawiły się w latach 60. XX wieku. Mają wiele zalet – szeroki kąt widzenia, cieńszą grubość, wysoką jasność ekranu i płaski obszar wyświetlania.
Instrukcje
Krok 1
Aby wyobrazić sobie, jak działa telewizor plazmowy, wystarczy spojrzeć na świetlówkę, która działa na tej samej zasadzie. Lampa zawiera argon lub inny gaz obojętny, zwykle atomy takiego gazu są elektrycznie obojętne, ale jeśli przepływa przez nią prąd elektryczny, ogromna liczba wolnych elektronów atakuje atomy gazu, co prowadzi do utraty ładunek neutralny. W rezultacie gaz jonizuje się i zamienia w przewodzącą plazmę.
Krok 2
W tej plazmie naładowane cząstki są w ciągłym ruchu w poszukiwaniu wolnych miejsc, zderzając się z atomami gazu, co powoduje, że emitują fotony ultrafioletowe. Fotony te są niewidoczne, chyba że są skierowane na powłokę luminoforową stosowaną wewnątrz lamp fluorescencyjnych. Cząsteczki luminoforu po uderzeniu przez fotony ultrafioletowe zaczynają emitować własne widzialne fotony, które są widoczne dla ludzkiego oka.
Krok 3
Wyświetlacze plazmowe działają na tej samej zasadzie, z tą różnicą, że wykorzystują płaską konstrukcję ze szkła laminowanego zamiast tuby. Pomiędzy szklanymi ściankami znajdują się setki tysięcy ogniw pokrytych luminoforem. Ten luminofor może emitować światło zielone, czerwone i niebieskie. Pod zewnętrzną szklaną powierzchnią znajdują się przezroczyste elektrody wskaźnikowe o podłużnym kształcie, od góry pokryte warstwą dielektryczną, a od dołu tlenkiem magnezu.
Krok 4
Pod elektrodami znajdują się komórki luminoforów lub pikseli, wykonane w formie bardzo małych pudełek. Pod nimi znajduje się układ elektrod adresowych umieszczonych prostopadle do wyświetlacza, każda elektroda adresowa przechodzi przez piksele.
Krok 5
Specjalna mieszanina neonu i ksenonu jest wstrzykiwana pomiędzy komórki przed uszczelnieniem wyświetlacza plazmowego pod niskim ciśnieniem, są to gazy obojętne. Aby zjonizować konkretną komórkę, musisz stworzyć różnicę napięć między elektrodami adresu i wyświetlacza, które znajdują się nad i pod tą konkretną komórką.
Krok 6
Ze względu na tę różnicę napięć gaz jonizuje się, emitując ogromne ilości fotonów ultrafioletowych, które bombardują powierzchnię komórek pikselowych, pobudzając luminofor, powodując jego emisję światła. Wahania napięcia (które są tworzone za pomocą modulacji kodu) pozwalają na zmianę intensywności koloru każdego konkretnego piksela. Proces ten zachodzi jednocześnie z setkami tysięcy takich komórek pikselowych, co pozwala uzyskać wysokiej jakości obraz.
