Wydaje się, że kary cielesne istnieją od zarania ludzkiego społeczeństwa. Czyny sprzeczne z nakazami starszych były karane nie tylko cenzurą. Aby oddać hołd gwałcicielowi norm społecznych, stosowano improwizowane środki: bicz, kij lub rózgę.
Pręty jako sposób kary
Bez wątpienia odchylenia w zachowaniu często zasługują na karę. Od niepamiętnych czasów stosowano nacisk fizyczny, aby przywrócić sprawiedliwość przestępcom. Tych, którzy lekceważyli zasady i prawa, bezlitośnie chłostano kijami, sznurem lub skórzanymi biczami. Wśród kar cielesnych szczególne miejsce zajmowały pręty.
Pręty to elastyczne i bardzo cienkie pręty drzew lub krzewów. Połączone były w wiązki, często wiązane ze sobą. Za pomocą tego prostego urządzenia chłostali winnych, wybierając do ciosów najbardziej wrażliwe części ciała. W trakcie i po takiej chłoście osoba doznała dotkliwych cierpień fizycznych i psychicznych, które zdaniem wykonawców miały pozytywny efekt wychowawczy i przyczyniły się do pokuty. Aby kara była skuteczniejsza, wędki często moczono w osolonej wodzie, co nadało temu „narzędziu” dodatkową elastyczność.
Karanie rózgami: historia użytkowania
Karanie rózgami było szeroko stosowane od czasów starożytnych. Świadczą o tym wyraźnie źródła, z których naukowcy czerpią informacje o historii starożytnej Grecji i starożytnego Rzymu. Pręty były szczególnie poszukiwane wśród wychowawców starożytnej Sparty, gdzie mistrzowie kar cielesnych używali takiego urządzenia niezwykle szeroko.
W Biblii znajdują się wzmianki o rózgach. Za niektóre występki i grzechy Żydów karano chłostą. Jednocześnie wyraźnie utrzymywano pewną liczbę ciosów rózgami, w zależności od powagi wykroczenia. W Nowym Testamencie istnieją przesłanki, że prześladowcy apostołów bezlitośnie chłostali i kamienowali ich rózgami (The History of the Rod, D. Bertram, 1992).
Biczowanie rózgami było dość rozpowszechnione w Europie do końca XIX wieku, aw niektórych krajach nawet dłużej. Rózgi używano w wychowaniu nieposłusznych dzieci, jako karę w praktyce administracyjnej i sądowniczej. Biczowali także winnych żołnierzy. W Rosji ta okrutna procedura została odwołana na początku ubiegłego wieku.
W czasach rozkwitu kar cielesnych, chłosta rózgami była symbolem autorytaryzmu. Rózg bali się nie tylko dzieci, ale i porządni, dojrzali mężczyźni. Ślady na plecach i pod pasem długo się nie goiły. A ten, kto doświadczył wychowawczego oddziaływania instrumentu karnego, na długo zachował w pamięci towarzyszące karze uczucie bólu fizycznego i upokorzenia moralnego.
