Niewiele zauważa kwiat dębu. Faktem jest, że to drzewo ma małe, nieokreślone, zielonkawe kwiaty, które trudno dostrzec wśród zielonych liści. Aby je zobaczyć, trzeba się bardzo dokładnie przyjrzeć.
Męskie i żeńskie kwiaty dębu
Dąb ma 2 rodzaje kwiatów: męskie, zawierające tylko pręciki i żeńskie, składające się tylko z nagiego słupka. Męskie kwiaty są zbierane w osobliwe kwiatostany, zwisające z gałęzi jak kolczyki. Są one nieco podobne do frędzli dywanu, tyle że nie są solidne, ale przerywane, z małymi szczelinami. 2 lub 3 żeńskie kwiaty osadzone są na specjalnych krótkich pędach. Przypominają zielonkawe ziarna z czerwonym wierzchołkiem, nieco większym niż główka szpilki. To z żeńskich kwiatów wyrastają żołędzie.
Dąb zaczyna kwitnąć późną wiosną. W tym czasie zaczynają kwitnąć małe, żółto-zielone liście. Wraz z nimi pojawiają się kolczyki, jednak ze względu na ten sam kolor łączą się z listowiem. W kwiatach tworzących kolczyk dojrzewa pyłek, który następnie rozlewa się i jest niesiony przez wiatr. Kolczyki szybko wysychają i spadają na ziemię, ponieważ na tym kończy się ich funkcja biologiczna.
Jeszcze trudniej dostrzec pojedyncze kwiaty żeńskie. Być może najłatwiejsze do zauważenia są ich krótkie, jaskrawoczerwone czułki, które służą do zbierania pyłku wiatrowego. Bliżej jesieni maleńki zielony kwiatek zamienia się w duży owalny żołądź. Poniżej jest otoczony filiżanką, która po upadku przez jakiś czas pozostaje na drzewie.
Dąb owocujący
Opadające na ziemię późną jesienią żołędzie hibernują pod warstwą śniegu, która chroni je przed mrozem i pomaga utrzymać wilgoć. Wiosną kiełkują, rodząc młode dęby. Przy sztucznej uprawie dębów wiosną wysiewa się żołędzie. Aby zachować nasiona, żołędzie zakopuje się w specjalnie przygotowanych dołach na zimę lub przechowuje w szczelnie zamkniętych koszach, które opuszcza się na dno rzeki. Chodzi o to, że żołędzie są bardzo nastrojowe i muszą zatrzymywać wilgoć i ciepło. Dodatkowo są jednym z ulubionych przysmaków dla myszy. Ponadto ulegają rozkładowi. Wyhodowanie dębów wymaga więc dużej pomysłowości.
Dęby rosnące naturalnie w centralnej Rosji nie owocują co roku, ale tylko raz na 4-7 lat. Chodzi o to, że proces owocnikowania wymaga od drzewa dużej ilości energii. W końcu duże i ciężkie żołędzie potrzebują dużej ilości składników odżywczych. Tak więc drzewo po prostu nie ma dość siły, aby co roku przynosić owoce.
