Większość japońskich tradycji wydaje się Europejczykom niezwykła i dziwna, a taniec nie jest wyjątkiem. Rozważmy umiejętne i powolne tańce gejszy, pantomimę tańca Kagura wykonywaną przez sługi Shinto lub ezoteryczny taniec Noh, zrozumiały tylko dla wykształconych ludzi.
Instrukcje
Krok 1
Japończycy rzadko dzielą sztukę na jej części składowe, w Japonii nie jest zwyczajowo nie tylko wyróżniać niektóre rodzaje tańców, ale także dzielić sztukę na taneczne, muzyczne, literackie i inne. Wszyscy rozwijali się jednocześnie w całej japońskiej historii i wpływali na siebie nawzajem. Jednak niektóre tańce można wyróżnić na podstawie ich cech.
Krok 2
Główną cechą tańców japońskich jest ich bliski związek z innymi dziedzinami sztuki i skupienie się nie tylko na zewnętrznych cechach estetycznych, ale także na treści wewnętrznej. Jeden taniec to pantomima, drugi to cały teatr bez słów, w którym wszystkie działania, mowa i czyny wyrażane są w postaci ruchów ciała, a są tańce zastępujące modlitwę.
Krok 3
Kagura to starożytny taniec Shinto, który był tańczony przez wyznawców tego ruchu religijnego jako modlitwa. Taniec ma nie tylko formę zewnętrzną, ale i treść, opowiada o stworzeniu świata przez boginię Amaterasu. To taniec pantomimiczny, w którym ruchy symbolizują różne działania. Prawdziwa starożytna kagura trwała bardzo długo - od rana do wieczora. Po opisaniu mitu o stworzeniu świata tancerze pokazali różne sceny – od dramatycznych po komiksowe. Dziś tańczą w uproszczonej formie, towarzysząc tańcowi przy pomocy bębnów i fletu.
Krok 4
Poprzednikiem tańców w teatrze No są tańce Mai. Wykonywali je tancerze ze świątyni, ruchy miały głównie charakter rotacyjny, trzymali w rękach gałązki bambusa, co symbolizowało płodność.
Krok 5
Teatr Noh to szczególna forma sztuki japońskiej ściśle związana z tańcem. Ruchy w tańcach Noh nazywane są „kata”, jest ich około 250 rodzajów, a prawdziwie tanecznych jest tylko 30. Jest to taniec powolny, każdy ruch jest wykonywany ze szczególną gracją. Każde kata ma swoje znaczenie, które wykształceni widzowie muszą znać, aby zrozumieć znaczenie tańca. Na przykład, gdy tancerz spuszcza głowę i podnosi rękę na wysokość oczu, kierując dłoń do góry, w ten sposób wyraża płacz.
Krok 6
W teatrze Noh aktywnie wykorzystywane są różne rekwizyty, które uzupełniają znaczenie tańca. Każdy przedmiot biorący udział w spektaklu coś symbolizuje. Mogą to być wachlarze, czapki, maski, parasole. Najbardziej znane tańce japońskie w teatrze Noh to Kurokami, Gion Kouta i Bon Odori, które wykonywane są podczas festiwalu Obon. W każdym regionie Bon odori jest tańczony na różne sposoby, a ruchy są dramatycznie różne w różnych częściach kraju.
