Często podobne słowa o niemal identycznych korzeniach mają różne znaczenia. Zdania ze słowami „duma” i „duma” są zabarwione emocjonalnie i różnie wymawiane.
Pochodzenie słów „duma” i „duma”
Słowo „duma” pochodzi od starosłowiańskiego „gr'd” z rzekomo greckimi korzeniami. Sensem tego pojęcia jest silna pozytywna emocja wywołana własnymi sukcesami lub osiągnięciami bliskich, przyjaciół, rodaków. Istnieje inna wersja interpretacji „dumy” - samoocena, obiektywna samoocena.
W podobny sposób powstało słowo „duma”. Ale jego znaczenie jest zupełnie inne - wygórowana i bezpodstawna egoistyczna duma, arogancja, arogancja. Nie możesz używać tych słów w mowie i piśmie jako synonimów.
Użycie słów „duma” i „duma”
Ponieważ „duma” i „duma” mają różne kolory emocjonalne, należy ich używać inaczej. „Obuty dumą” – tak często mówią o osobie, która chełpi się swoimi zasługami bez najmniejszych oznak skromności i powściągliwości. Więcej przykładów użycia: „Ogranicz swoją dumę” i „Twoja duma przyćmiła twój umysł”.
Zdania ze słowem „duma” są zawsze pozytywne emocjonalnie. Na przykład: „Jestem dumny, że w moim kraju są tacy ludzie!” lub „Jestem dumny z tego, co osiągnąłem dla mojej ojczyzny!” itp.
Praktycznie wszystkie religie na świecie uważają dumę za grzech. Co więcej, ten grzech, jak wierzą wierzący, niezmiennie prowadzi człowieka do łamania przykazań.
Z punktu widzenia filozofów duma przeszkadza w obiektywnym i adekwatnym postrzeganiu własnego istnienia, jego sensu. Ta emocja popycha człowieka do postawienia się ponad innymi ludźmi, czyniąc go samotnym, pozbawionym przyjaciół i ludzi o podobnych poglądach. Wręcz przeciwnie, duma pomaga wybrać godne cele, dążyć do samodoskonalenia, wysokich osiągnięć.
Różne wartości
Poczucie dumy powstaje w człowieku nie tylko w wyniku własnych osiągnięć, ale także realizacji sukcesów innych. Duma bierze w posiadanie ludzi tylko po ich zwycięstwach, często przesadnie ważnych.
Kiedy jest używane, słowo „duma” ma znaczenie negatywne, a „duma” ma znaczenie pozytywne.
Duma budzi poczucie własnej wartości i pozwala osiągnąć więcej, a obciążona arogancją duma hamuje rozwój i wzrost.
Instytucje publiczne i religijne potępiają dumę i zachęcają osobę, która jest dumna z osiągnięć.
