Playboy to legendarny magazyn, tytan, który przetrwał wiele kulturowych i ekonomicznych burz, ikona stylu i hymn dla prawdziwych mężczyzn i kobiet. Na jej łamach nie można znaleźć oczywistej wulgarności i wulgarności. Tylko fascynujące artykuły, kolorowe zdjęcia i oryginalne reklamy. To także znana na całym świecie marka, która przez lata swojego istnienia nigdy nie zmieniła swojego logo.
Jak to się wszystko zaczeło
Historia Playboya zaczyna się w 1953 roku, kiedy młody i przedsiębiorczy Hugh Hefner postanowił zostać wydawcą. Jednak przez długi czas nie mógł się zdecydować na temat przyszłej edycji. Po długich naradach Hefner przypomniał, że wielu jego kolegów powiesiło nad łóżkami zdjęcia gwiazd filmowych. W ten sposób ustalono główną „atrakcję” przyszłego połysku.
Pożyczył pieniądze od krewnych, znalazł znajomego, który produkował kalendarze z pięknościami i kupił od niego fotografię pewnej Normy Jean Mortenson, która później została Marilyn Monroe.
Sukces pierwszej edycji Playboya był tak przytłaczający, że nie było wątpliwości co do sukcesu całego przedsięwzięcia. Nakład pisma rósł z roku na rok, poszerzała się jego publiczność, otwierano kluby o tej samej nazwie.
Należy zauważyć, że Playboy, w przeciwieństwie do swoich konkurentów, nigdy nie zniżał się do jawnej pornografii. Na jej łamach zawsze były tylko najpiękniejsze kobiety: Elizabeth Taylor, Sophia Loren, Cindy Crawford, Sharon Stone. Magazyn publikował autorów, takich jak Vladimir Nabokov, Ian Fleming, Stephen King. Tutaj rozmawiali o problemach Afroamerykanów, o sytuacji gospodarczej i rewolucjach.
Stworzenie logo
Początkowo Hugh Hefner planował nazwać pismo wcale nie Playboyem, a Kawalerem, co luźno oznacza „rozrywkę dla mężczyzn” lub „wieczór kawalerski”. Emblematem miał być jeleń. Ale ten pomysł się nie spełnił, ponieważ w tym czasie istniała publikacja o nazwie Stag, która rościła sobie prawa do tej nazwy.
W rezultacie nazwa magazynu została zapożyczona z małego salonu samochodowego. Logo również wymagało zmiany. A potem ilustrator, a później pierwszy dyrektor artystyczny Arthur Paul narysował dla Hefnera zająca w „motylu”. To był zając, nie królik. Jednym z powodów stworzenia logo „zwierzęcego” był fakt, że magazyny The New Yorker i Esquire wykorzystywały postać mężczyzny jako swoich znaków firmowych, a zabawny króliczek z uszami z pewnością zostanie zapamiętany przez czytelnika ze względu na swoją wyjątkowość i oryginalność.
Zatwierdzone logo Hefnera. Jak sam później powiedział, lubił zwierzę za jego „satyryczne podteksty seksualne”, a muszka nadawała mu wyrafinowania i wyrafinowania. A Arthur Paul przyznał, że gdyby wiedział, jak popularna stanie się jego postać, poświęciłby trochę więcej czasu na jej tworzenie, ponieważ Bunny został narysowany w zaledwie pół godziny.
Dziś wizerunek Bunny przynosi lwią część zysku jego twórcom. Marka otrzymuje dochody od wielu firm, które umieszczają królika na swoich produktach. Jest szczególnie popularny wśród producentów odzieży, bielizny, biżuterii i wyrobów perfumeryjnych.
