Na świecie jest wiele niesamowitych roślin. Wśród nich można wyróżnić te, które mają szczególną różnicę, na przykład długą żywotność lub gigantyczną wysokość.
Najwyższe drzewo na świecie
Za najwyższe drzewo na Ziemi uważa się sekwoję „Hyperion”, która ma około 115,5 metra wysokości, około 4,84 metrów średnicy, a objętość całego drewna tej rośliny wynosi 502 m³. Drzewo to odkryto dopiero w 2006 roku w parku narodowym „Redwood”, który znajduje się w amerykańskim stanie Kalifornia. Wiek tego giganta nie jest dokładnie znany, ale zakłada się, że „Hyperion” ma około 700-800 lat.
Nieco później badacze stwierdzili, że szkody wyrządzone przez dzięcioła uniemożliwiły drzewu osiągnięcie wysokości 115,8 metra.
Sam „Hyperion” odnosi się do gatunku „Sequoia evergreen”. Drzewa te są słusznie uważane za jedne z najbardziej niesamowitych, najwyższych i najstarszych drzew na naszej planecie (wiek najstarszych sekwoi sięga 3,5 tysiąca lat). Sekwoje należą do rodziny Cypress i są dystrybuowane głównie na wybrzeżu Pacyfiku w Ameryce Północnej. Rośliny te są często nazywane „czerwonymi drzewami” ze względu na czerwieniejący pień bez kory.
Drzewa te mają bardzo grubą korę, ich średnia grubość wynosi 30 centymetrów, a maksymalna teoretyczna wysokość jaką mogą osiągnąć sekwoje to 122-130 metrów.
Najwyższy kwiat na świecie
Najwyższe kwiaty na Ziemi uważane są za wszystkie rośliny z gatunku „Amorphophallus titanic”, pochodzącego z indonezyjskiej wyspy Sumatra. W 1878 roku botanik Odoardo Beccari odkrył ten rodzaj kwiatów. Dziś te gigantyczne rośliny są bardzo rzadkie w przyrodzie i ogrodach botanicznych na całym świecie.
Wysokość tego rodzaju kwiatów może dochodzić do 2,5 metra przy średniej długości liścia do 5 metrów.
Zapach „Amorphophallus titanic” przypomina mieszankę zgniłych jaj i zgniłej ryby, dzięki czemu kwiat ma wiele nazw: lilia voodoo, kwiat trupiego, język diabła, lampart palmowy. Żywotność tej rośliny wynosi około 40 lat, a przez cały czas kwitnie tylko 3-4 razy. Kwitnieniu towarzyszy wydzielanie się wyżej opisanego zapachu, który jest sygnałem dla owadów zapylających ten kwiat. Zaraz po kwitnieniu zasypia, podczas którego przywraca wszystkie zużyte składniki odżywcze.
Wiadomo również, że mieszkańcy krajów Indochin hodują te kwiaty jako zwykłe rośliny uprawne i używają ich jako pożywienia. Obecnie, podczas kwitnienia „Amorphophallus titanic”, w ogrodach botanicznych ustawiają się długie kolejki, aby uchwycić ten moment.
