Europejczycy zaczęli używać znaków interpunkcyjnych jeszcze przed nową erą. Historia europejskiej interpunkcji rozpoczęła się od gramatyk aleksandryjskich. W tym czasie kilkakrotnie zmieniały się ikony służące do oddzielania końców części semantycznych czy kolorystyki emocjonalnej. Ogólnie rzecz biorąc, system interpunkcyjny używany w językach europejskich i niektórych innych opracowanych przez XV wiek.
Instrukcje
Krok 1
Przeglądaj teksty w jednym z języków europejskich, japońskim, sanskrycie i etiopskim. Zobaczysz, że japoński tekst składa się nie tylko z hieroglifów. Znajdują się tam zarówno kropki, jak i średniki - jednak przecinek można odwrócić. Jeśli chodzi o fragment sanskrycki, na końcu zdania znajduje się pionowa kreska.
Krok 2
W językach słowiańskich stosuje się ten sam system znaków interpunkcyjnych, co w języku rosyjskim, niezależnie od rodzaju pisma. Na końcu zdania umieszcza się kropkę, znak zapytania lub wykrzyknik. Części zdania, odwołanie, jednorodne elementy są oddzielone przecinkami. Co więcej, zasady, według których umieszczane są te znaki, mają wiele wspólnego z Rosjanami. W językach słowiańskich używa się średnika, dwukropka, myślnika i wielokropka. Zewnętrznie te znaki wyglądają dokładnie tak samo jak rosyjskie.
Krok 3
Języki germańskie również używają znaków interpunkcyjnych podobnych do rosyjskiego. W tekście niemieckim lub angielskim znajdziesz kropki, przecinki, myślniki i wszystko inne. Zasadniczo zasady umieszczania są zbieżne z rosyjskimi - w ten sam sposób zdanie kończy się kropką, pytaniem lub wykrzyknikiem, przecinkiem służy do podkreślenia odwołania itp. Ale są też różnice. Na przykład w niektórych językach zdania podrzędne mogą nie być wyróżnione przecinkami.
Krok 4
Istnieją pewne różnice w językach romańskich. Jeśli we francuskim, włoskim lub portugalskim używa się prawie tych samych kropek, przecinków i znaków zapytania, co w rosyjskim, to hiszpańska interpunkcja ma pewne różnice. Zdanie pytające i wykrzyknik są podkreślone odpowiednimi znakami po obu stronach, a na początku frazy znak jest odwrócony. Z punktu widzenia osoby, która nie jest rodzimym użytkownikiem języka hiszpańskiego, hiszpański język pisany wydaje się być bardziej ekspresyjny niż jakikolwiek inny.
Krok 5
Europejski system interpunkcyjny wywarł ogromny wpływ na języki należące do innych rodzin językowych. Węgrzy, Estończycy i Finowie posługujący się językami uralskimi przejęli znaki interpunkcyjne od swoich sąsiadów.
Krok 6
Chociaż zasady interpunkcji są podobne w różnych językach europejskich, istnieją pewne różnice w pisowni. Na przykład cudzysłowy różnią się w języku rosyjskim i angielskim. W niektórych językach używa się wykrzyknika-pytania, aby wzmocnić emocjonalny stosunek do tego, co się mówi. Najpierw stawia się wykrzyknik, potem pytający. W języku rosyjskim w takich przypadkach pierwszym jest znak zapytania.
Krok 7
Jeśli chodzi o myślniki i łączniki, myślnik em służy do oddzielania części zdania, łącznik służy do dzielenia wyrazów i oddzielania części słowa złożonego. Zasady używania w językach europejskich są podobne. Ale na przykład w języku chińskim łącznik jest używany tylko wtedy, gdy znajduje się obok liter alfabetu łacińskiego.
