Kiedy słyszysz „paprykę”, pierwszą rzeczą, o której możesz pomyśleć, jest to, że pochodzi z Bułgarii. Ale to nie jest takie proste. W rzeczywistości tylko w Rosji słodka papryka nazywana jest bułgarską. A to za sprawą długiej historii podróży tego produktu po świecie.
Dlaczego „bułgarski”?
Papryka, czyli papryka, to owoc jednorocznej rośliny warzywnej z rodziny psiankowatych. Chociaż w Rosji zwyczajowo nazywa się ją „bułgarską”, Ameryka Środkowa jest uważana za jej ojczyznę. Dzika papryka nadal rośnie w Meksyku, Kolumbii i innych krajach regionu. Ta nieostra papryka przebyła długą drogę, aby dostać się do naszego kraju. Pod koniec XV wieku Hiszpanie najpierw przywieźli ją do Europy, następnie przez Portugalię do Turcji, a kilka wieków później papryka słodka dotarła do Bułgarii.
W krajach europejskich częściej używano go w formie naziemnej jako przyprawy. Prawie nigdy nie był spożywany na świeżo. Pierwszymi, którzy zaczęli uprawiać tę roślinę na żywność, byli Hiszpanie. Ale to bułgarscy hodowcy wyhodowali słodkie odmiany o dużych owocach. Papryka znacznie urozmaicała smaki kuchni europejskiej, ponieważ w tamtych czasach przyprawy i przyprawy sprowadzane były głównie z Indii i kosztowały dużo pieniędzy. Hiszpanie przywieźli też papryczki chili z Ameryki Środkowej, ale nie wszyscy Europejczycy lubili tę ostrą przyprawę. A papryka, w przeciwieństwie do chili, miała delikatny, słodki smak. Na Bałkanach szczególnie popularna była słodka papryka. Samo słowo „papryka”, używane obecnie na całym świecie, ma węgierskie pochodzenie. Przyprawa węgierska ma jasnoczerwony, intensywny kolor i aromat. Ceniony za doskonałą jakość.
Pod koniec XVII wieku Bułgarzy sprowadzili słodką paprykę na terytorium Ukrainy, Mołdawii i Rosji. Znamy już tę kulturę pod nazwą „pieprz turecki”. W kronikach starosłowiańskich jest wzmianka o tym, że „zielarz”, jak nazywano wówczas tę roślinę, był używany do celów leczniczych. Leczono ich na anemię, zawroty głowy, astmę, a smak pieprzu doceniono dopiero na przełomie XIX i XX wieku. W czasach sowieckich główny strumień dostaw słodkiej papryki pochodził z Bułgarii - tak zakorzeniła się w naszym kraju nazwa „papryka”.
Przydatne właściwości papryki
Obecnie paprykę powszechnie stosuje się zarówno w postaci świeżej, jak i duszonej, smażonej lub pieczonej. Pełni funkcję głównego składnika takich potraw jak lecho, paprykarz; nadziewany mięsem mielonym z ryżem, twarogiem, serem feta itp. Przyprawę z suszonej czerwonej papryki dodaje się do dań mięsnych, rybnych, warzywnych; doprawia się go serami, twarogiem i jajkami. Można powiedzieć, że ten produkt jest wszechstronny.
Papryka jest źródłem witamin z grupy B, A, C, E, P, PP. Jest bogaty w potas, wapń, żelazo, fosfor, jod i krzem. Aby zapewnić dzienną dawkę tych pierwiastków wystarczy 30-40 g papryki. Ze względu na bogactwo składników odżywczych bułgarska papryka jest niezastąpiona dla osób cierpiących na choroby układu krążenia, depresję i niedobory witamin. Papryka pomaga poprawić krążenie krwi, korzystnie wpływa na kondycję włosów i skóry oraz pobudza apetyt.
