Wybór odpowiedniej postawy do medytacji jest jednym z najważniejszych warunków właściwej praktyki, zwłaszcza jeśli chodzi o medytację siedzącą. Dobrze ułożona klasyczna postawa pozwala się zrelaksować, poczuć własny oddech i nie rozpraszać się niedogodnościami ciała.
Klasyczna medytacja oddechowa, czyli medytacja siedząca, ma cały zestaw pozycji, w których ciało najwłaściwiej rozprowadza wdychane powietrze, najmniej męczy się podczas długiego siedzenia i łatwo się relaksuje.
Rodzaje pozycji lotosu
Powszechnie przyjmuje się, że najlepszą pozycją do medytacji jest pozycja lotosu. Mimo wyraźnej przewagi nad innymi pozycjami (uspokaja oddech, zwiększa przepływ krwi w plecach, nogach i mięśniach brzucha), padmasana, czyli pozycja lotosu, nie jest odpowiednia dla każdego. Po pierwsze, jest to wystarczająco trudne dla osób w wieku, z nieelastycznym ciałem, aby to wykonać. Po drugie, może to być po prostu niewygodne w medytacji i rozpraszać.
Pozycja pół lotosu, czyli siddhasana, jest nieco łatwiejsza do wykonania. W nim musisz skrzyżować nogi, kładąc stopy na przeciwległych udach. Aby wykonać pół lotosu, wymagane jest również dość długie przygotowanie fizyczne, które rozwija elastyczność, więc poza nie jest również odpowiednia dla wszystkich. Niemniej jednak siddhasana jest bardzo korzystna dla poprawy ukrwienia narządów, dolnego odcinka kręgosłupa i rozwijania elastyczności. Próba siedzenia w pozycji lotosu lub półlotosu może prowadzić do silnego bólu, jeśli medytujący ma urazy lub choroby nóg i choroby kości krzyżowej.
Najprostszą wersją lotosu, w której może siedzieć każdy medytujący, jest pozycja „turecka”, czyli sukhasana. Ciało łatwo przyjmuje sukhasanę, nogi się nie męczą, a plecy z reguły pozostają dość proste. Pozycję tę można polecić osobie w każdym wieku, z dowolnym stanem zdrowia, z wyjątkiem bardzo ciężkich urazów nóg (złamania kolana lub piszczeli).
Inne siedzące pozy medytacyjne
Jedną z najdelikatniejszych pozycji medytacyjnych jest siedzenie na kolanach. Wystarczy usiąść na kolanach, wyprostować plecy i położyć ręce na biodrach. Poza jest bardzo lekka, pozwalając osobie oddychać równomiernie i mocno podczas medytacji. Aby uprościć tę pozycję, możesz użyć małej twardej podkładki, która tworzy rodzaj warstwy między nogami i pośladkami, lub specjalnej małej ławeczki, pod którą można zdjąć nogi.
Za najwygodniejszą pozycję do medytacji oddechowej uważa się „pozę egipską”: należy siedzieć na twardym krześle z podłokietnikami, z nogami ustawionymi pod kątem prostym i rękami na podłokietnikach.
Nie zapominaj, że podczas medytacji możliwa i konieczna jest zmiana pozycji, aby ciało mogło bez problemów odpoczywać i funkcjonować. W każdej pozycji siedzącej bardzo ważne jest, aby plecy były wyprostowane, aby nie wywierać nacisku na narządy wewnętrzne.
