Na Ziemi istnieje ogromna liczba różnego rodzaju formacji geologicznych. Ale najciekawsze i najbardziej niebezpieczne z nich są wulkany. Niektóre wulkany są o miliony lat starsze od ludzkości, podczas gdy inne pojawiły się całkiem niedawno.
Termin „Wulkan” pochodzi od imienia boga ognia Wulkana. Oznaczają one formacje geologiczne skorupy ziemskiej lub innej planety, przez które mogą wydostać się na powierzchnię gazy wulkaniczne i stopiona magma. Ten proces nazywa się erupcją wulkanu.
Naukowcy zajmujący się wulkanami zajmują się badaniem wulkanów. Klasyfikują je według aktywności, lokalizacji i kształtu. Lokalizacja wulkanów może być inna. Dziś znane są zarówno wulkany lądowe, jak i podmorskie oraz subglacjalne.
Główną cechą wulkanu jest jego aktywność. Rozróżnij wulkany wygasłe, uśpione, uśpione i aktywne (w kolejności rosnącego stopnia aktywności). Jednocześnie możliwe są erupcje na wszystkich i od nich, ale w przypadku wymarłych są bardzo mało prawdopodobne. Wśród wulkanologów wciąż trwa debata na temat tego, które wulkany można uznać za naprawdę aktywne. Zatem aktywne wulkany to te, które wybuchły w obserwowanym okresie historycznym. Wiadomo jednak, że po ostatniej erupcji wulkan może pozostać aktywny przez miliony lat.
Rozróżnij wulkany liniowe i centralne. Te pierwsze istnieją w postaci rozległych pęknięć skorupy planety, te drugie posiadają otwór wentylacyjny (centralny kanał zasilający), z jednej strony zakończony komorą magmową, az drugiej kraterem. Ze względu na charakter ich występowania wyróżnia się wulkany monogeniczne i poligeniczne - pojawiły się odpowiednio w wyniku pojedynczej lub wielokrotnej erupcji.
W zależności od kształtu wulkany dzielą się na: tarczycowe, żużlowe, kopułowe i stratowulkany. Tarczyce są płaskie, ponieważ ich lawa ma małą gęstość i często wypływa z kilku ognisk jednocześnie. Wulkany żużlowe zwykle przybierają kształt stożka o łagodnie nachylonych krawędziach, ponieważ emitują głównie popiół, skały i drobne szczątki. Wulkany kopułowe charakteryzują się obecnością szerokiej bazaltowej „korka” (kopuły), jakby zakrywającej otwór wentylacyjny. Stratowulkany również mają strukturę stożkową, ale jest niejednorodna, ponieważ rodzaj substancji wybuchających zmienia się w czasie.
