Chleb jest głową wszystkiego. To on od niepamiętnych czasów był nieodłącznym produktem stołowego i świątecznego stołu. Pachnący świeżo upieczony chleb kojarzy się z ciepłem domu i pozostaje dobrym przyjacielem człowieka na całe życie.
Instrukcje
Krok 1
Wielkie odkrycie chleba miało miejsce w starożytności ponad 15 tysięcy lat temu. To właśnie w tamtych czasach człowiek po raz pierwszy zaczął zbierać i uprawiać zboża, które dziś nazywane są pszenicą, żyto, owiesem i jęczmieniem. Początkowo ludzie jedli zboże wyłącznie na surowo. Po tym, jak zaczęli je mielić między kamieniami, mieszając z wodą, chleb przybrał postać płynnej owsianki. Wtedy pojawiły się pierwsze kamienie młyńskie, mąka i odpowiednio chleb.
Krok 2
Później, nauczywszy się rozpalać ogień, człowiek zaczął go używać do gotowania. Potem dokonano kolejnego odkrycia. Faktem jest, że mężczyzna wpadł na pomysł upieczenia pokruszonych ziaren przed zmieszaniem ich z wodą. Następnie upewnił się, że gotowana w ten sposób owsianka jest smaczniejsza niż ta, którą jadł wcześniej. Ludzie prymitywni jedli taki pokarm zbożowy, dopóki nie nauczyli się wypiekać przaśnego chleba w postaci placków z grubego ciasta zbożowego. Wraz z pojawieniem się tak gęstych kawałków owsianki zbożowej rozpoczęła się era pieczenia chleba.
Krok 3
Starożytni Egipcjanie umiejętnie opanowali umiejętność spulchniania ciasta metodą jego fermentacji przy użyciu drożdży piekarskich i bakterii kwasu mlekowego. W wyniku tego procesu w cieście gromadzą się związki organiczne, które pod wpływem wysokich temperatur w czasie pieczenia nadają chlebowi niezrównany smak i aromat, dzięki czemu jest puszysty i lekki. Starożytni greccy rzemieślnicy wypiekali wiele rodzajów chleba, zwykle używając mąki pszennej. A z grubej mąki robiono niedrogi chleb, który był pożywieniem dla zwykłych ludzi.
Krok 4
Według naukowców słowo „chleb” pochodzi ze starożytnego języka greckiego. To greccy mistrzowie wypiekali ten produkt w garnkach o określonym kształcie, które nazywano „klibanos”. W rezultacie powstało gotyckie słowo „khleifs”, które mocno wkroczyło w kulturę językową starożytnych Niemców, Słowian i wielu innych narodów. Z biegiem czasu nazwa ta ponownie się zmieniła, w wyniku czego powstało słowo „hlib”, które jest zgodne ze słowem „chleb”.
