Perły, szeroko stosowane w jubilerstwie, uważane są za jeden z najstarszych i najpiękniejszych materiałów. To dobrze, bo praktycznie nie wymaga dodatkowej obróbki. Starannie wyselekcjonowane perły charakteryzują się regularnym kształtem, białym, czarnym, żółtym lub różowym kolorem oraz połyskiem masy perłowej. Najbardziej niesamowite jest to, że te twory natury są pochodzenia organicznego.
Jakie jest pochodzenie pereł
Starożytni Grecy szczerze wierzyli, że perły to zamarznięte łzy syren. W średniowieczu istniały legendy, według których miłosierne anioły ukrywają w skorupach łzy małych sierot i niewinnie obrażonych. Średniowieczni romantycy wierzyli, że po zestaleniu krople płynu zamieniają się w okrągłe perły. Ale jak właściwie powstaje ten skarb?
Perły są niezwykłe, ponieważ są pochodzenia zwierzęcego. Nie tworzy się w trzewiach planety, jak diamenty, szafiry czy szmaragdy. Perły tworzą się, rosną i rozwijają się w muszlach małży dwuskorupowych. Jednak nie każda muszla zawiera taki klejnot. Dlaczego to się dzieje? Wynika to z wypadku i zdolności mięczaka do przystosowania się do zagrożeń zewnętrznych.
Jak powstają perły
Naukowcy od dawna ustalili, że każda perła pojawia się w wyniku reakcji obronnej skorupiaków. Jeśli pasożyt lub obcy wtręt, na przykład ziarnko piasku, przypadkowo dostanie się do skorupy, zaczynają drażnić ciało mięczaka. Nie ma możliwości pozbycia się ciała obcego. Dlatego mięczak zaczyna aktywnie otaczać nieznajomego wieloma warstwami specjalnej substancji. Proces ten przebiega w ten sam sposób, w jaki powstaje skorupa.
Jeśli dokładnie przyjrzysz się muszli mięczaka rzecznego lub morskiego, zobaczysz piękny lśniący odpływ. Płaszcz małża wytwarza masę perłową, która tworzy wewnętrzną warstwę muszli. To właśnie ta substancja staje się ochroną żywego organizmu przed nieproszonymi gośćmi. Mięczaki, pokrywając obcy obiekt warstwami masy perłowej, eliminują zagrożenie. Ciało obcego okazuje się bezpiecznie zamurowane w błyszczącej kuli, pięknie opalizującej w świetle.
Innymi słowy, obca inkluzja staje się rodzajem centrum krystalizacji i zamienia się w „zarodek” perłowej kuli. Zdarza się jednak, że perły powstają nie wtedy, gdy do muszli dostanie się obcy przedmiot, ale wokół bańki cieczy lub gazu. Niewielki fragment samego mięczaka może również stać się centrum krystalizacji, gdy część jego tkanki z jakiegoś powodu obumiera.
Kształt „embrionu” i jego położenie określi konfigurację przyszłej perły. Obcy przedmiot może znajdować się na samej powierzchni zlewu. W tym przypadku perła przybierze nieregularny kształt, a jedna jej strona nie będzie chroniona masą perłową. Jeśli „torebka” jest uformowana bezpośrednio w obszarze płaszcza, perła zwykle nabiera prawidłowego zaokrąglonego kształtu. Takie kreacje natury są najwyższej jakości.
