Niemal natychmiast po ich pojawieniu się rakiety zaczęły być używane w sprawach wojskowych. Ewolucja rakiety wojskowej doprowadziła do powstania najpotężniejszych kompleksów wyposażonych w pociski ultradalekiego zasięgu. W Rosji jednym z najskuteczniejszych są systemy rakietowe klasy Topol.
Topol i Topol-M to strategiczne systemy rakietowe zawierające odpowiednio międzykontynentalne pociski balistyczne 15Zh58 i 15Zh65. Pociski obu kompleksów mają trzy stopnie, każdy z silnikami na paliwo stałe i głowicami wyposażonymi w głowice nuklearne. Kompleks Topol występuje tylko w wersji mobilnej, natomiast kompleks Topol-M zarówno w wersji mobilnej, jak i stacjonarnej (kopalnianej).
Działanie pocisków Topol i Topol-M rozpoczyna się wraz z ich wystrzeleniem. Do tego momentu pociski znajdują się w szczelnych pojemnikach transportowych i startowych, co wyklucza ich uszkodzenie, a także przypadkowe skażenie środowiska materiałami radioaktywnymi. Przed wystrzeleniem pocisków mobilnych kompleksów kontenery transportowe i startowe są przenoszone do pozycji pionowej. Nie jest to wymagane w przypadku instalacji kopalnianych. Start rakiet kompleksów klasy Topol odbywa się za pomocą „startu moździerzowego” – rakieta jest wyrzucana ze zbiornika przez prochowy akumulator ciśnieniowy, po czym rozpoczyna się jej przyspieszanie przez silniki.
Tor lotu rakiety podzielony jest na trzy sekcje: aktywną, pasywną i atmosferyczną. W fazie aktywnej prędkość jest ustawiana, a głowica jest wynoszona z atmosfery. W tej fazie silniki wszystkich stopni są kolejno dopracowywane (po wypaleniu paliwa etap jest rozdzielany). Również na tym etapie pocisk wykonuje intensywne manewrowanie, aby uniknąć pocisków przeciwrakietowych i precyzyjnie wejść na trajektorię. Na pociskach Topol sterowanie kursem odbywa się za pomocą kratowych sterów aerodynamicznych zainstalowanych na pierwszym stopniu. Wszystkie stopnie pocisków Topol-M wyposażone są w obrotowe dysze, dzięki którym odbywa się manewrowanie.
Na początku pasywnego odcinka trajektorii głowica jest oddzielona od ostatniego stopnia rakiety. Manewruje, aby utrudnić przechwycenie, celować w najdokładniejsze trafienie, a także rozpraszać wabiki do zwalczania systemów obrony przeciwrakietowej. W tym celu górna część pocisków Topol ma jeden system napędowy. Głowice pocisków Topol-M zawierają kilkadziesiąt silników korekcyjnych oraz wiele wabików aktywnych i pasywnych.
W końcowej fazie głowice są oddzielane od głowic rakietowych. Głowica wybucha, zaśmiecając przestrzeń gruzem, który działa również jak wabiki. Rozpoczyna się atmosferyczny odcinek trajektorii. Głowice bojowe wchodzą w atmosferę i po 60-100 sekundach eksplodują w bliskiej odległości od celów.
