Pisanie opowiadania po angielsku nie jest bardzo trudnym i czasochłonnym zadaniem, jednak są też rzeczy, o których musisz wiedzieć, zwłaszcza dla początkujących. Łatwo napisać lakoniczną historię „O mnie”, ale instrukcja nie zaszkodzi.
Pisanie opowiadania „O mnie”. Struktura
Struktura takiej historii prawie nie będzie się różnić od struktury odpowiadającej jej historii w języku rosyjskim.
Powinna być oparta na biografii autora - miejsce urodzenia, data urodzenia, imię i nazwisko. Oczywiście wiele zależy od tego, dla kogo taki esej jest pisany: jeśli jest to zadanie szkolne, możliwe, że trzeba położyć większy nacisk na rzeczy, takie jak zainteresowania, historie z życia itp., a jeśli to to historia, którą należy dołączyć do życiorysu, być może powinieneś porozmawiać o swoich pozytywnych cechach, zainteresowaniach zawodowych i doświadczeniu.
Konieczne jest również określenie charakteru opowieści: jeśli jej celem jest przekazanie faktów, to trzeba pisać „suchym” stylem formalnym, jeśli celem opowieści jest zaimponowanie czytelnikowi sylabą i obrazem, wtedy musisz używać metafor i epitetów.
Na przykład zaczęłaby się formalna historia:
„Nazywam się Alex, mam dziewiętnaście lat…”
„Urodziłem się w 1995 roku…” i tak dalej…
I tak na przykład zaczynałaby się "historia-fabuła" lub "historia-historia", która powinna przykuć czytelnika do siebie:
„Tornado przeszło przez miasto. Słyszałem, jak gwiżdże jak pociąg, gdy chowałem się w łazience z bratem i siostrą…”
„Dowiedziałem się, że moja babcia zmarła dzień po moim pierwszym przedstawieniu szkolnym”.
Różnica jest od razu widoczna, będzie też zauważalna dla czytelnika.
Na jakie małe rzeczy należy zwrócić uwagę?
Trzeba pamiętać o najważniejszej rzeczy: opowieść „O mnie” nie jest esejem ani esejem-rozumowaniem na temat „Rozkwit socjalizmu w latach czterdziestych”, opowieść powinna być wypełniona szczegółami osobistymi, emocjami, a nawet jeśli jest to historia formalna, nie powinna być pełna znaczków i szablonów.
W opowiadaniu nie ma potrzeby stosowania konstrukcji wprowadzających, takich jak „Dodatkowo”, „Dlatego”, „W konsekwencji”, „Drugi ze wszystkich” itp.
Zdania powinny być sensowne, ale nie powinny przeciążać czytelnika: lepiej od razu usunąć złożone frazy, złożone zdania i wszelkie inne zdania, które nawet dla autora wydają się niełatwe do zrozumienia.
Na koniec musisz upewnić się, że twoja historia jest podzielona na semantyczne akapity, a także zwracać przynajmniej minimalną uwagę na interpunkcję.
Nie zawsze jest łatwo dokończyć opowieść „O mnie”, bo twoje życie wciąż toczy się dalej… Niemniej jednak, jeśli opowieść dotyczyła konkretnego wydarzenia lub konkretnego elementu twojego życia osobistego, możesz zakończyć ją tym, jak opisywane wydarzenie się skończyło i jakie wrażenie zrobiło na tobie. Niektórzy kończą opowieść w formie „Dziennika osobistego” zwrotem „A teraz piszę opowiadanie o sobie, a kiedy skończę, pójdę przekazać mojemu nauczycielowi…” i to jest również akceptowalną opcją.
