Niestety kwestia niesienia pomocy osobom dotkniętym klęską żywiołową, w szczególności powodzią, pozostaje dość aktualna. Lekarze twierdzą, że szczególnie ważna jest pierwsza pomoc udzielana bezpośrednio na miejscu wypadku, podczas gdy zorganizowane siły ratownicze nie dotarły jeszcze na teren katastrofy.
Klęski żywiołowe, w tym powodzie, mają swoje cechy, które wpływają na taktykę działań ratowniczych i udzielania pomocy medycznej. Ogromne znaczenie ma skala katastrofy, zalany teren oraz szkody spowodowane przez katastrofę. Ludzie byli narażeni na prądy zimnej wody, wiatr i inne czynniki meteorologiczne. Stan ocalonych szczególnie obciąża świadomość, że zostali bezdomni, picie wody i żywności.
Powodzie charakteryzują się takimi urazami jak uszkodzenia mechaniczne, hipotermia. Jeżeli uderzeniu żywiołów towarzyszyła fala przebijająca, jak ma to miejsce w przypadku niszczenia zapór, charakterystyczne są rany spowodowane niszczącym działaniem gruzu poruszającego się w strumieniach wody oraz dynamiczne oddziaływanie samej fali przebijającej na organizm człowieka.
Ofiary powodzi, które są zabierane w bezpieczne miejsce, mogą cierpieć na dreszcze nerwowe, asfiksję i hipotermię, które mogą dalej powodować zapalenie płuc. Pierwszą rzeczą do zrobienia jest zdjęcie mokrej odzieży z ofiary, zbadanie jej ciała pod kątem obrażeń i obrażeń, opatrzenie ran i siniaków, naprawienie złamań, jeśli takie istnieją. Następnie musisz ogrzać osobę: potrzyj jej ciało (tam, gdzie nie ma ran), przebierz się w ciepłe, suche ubranie, daj mu gorący napój.
Ponadto osoby, które doświadczyły tego rodzaju stresu, często doświadczają szoku psychicznego i stanu otępienia. W takich momentach najważniejsze jest, aby powodzian czuł się chroniony i zdał sobie sprawę, że nie jest już zagrożony. Ratownicy muszą ściśle kontrolować swoje emocje i sytuację, działać pewnie i spokojnie, delikatnie rozmawiać z ocalałym, ale tylko o istocie tego, co się wydarzyło.
Podczas badania poszkodowanego ratownik powinien skomentować jego działania i wyjaśnić, co zamierza zrobić, aby zachować zdrowie ratowanej osoby. Tutaj musisz szczerze odpowiedzieć na jego pytania, a jeśli nie znasz odpowiedzi, po prostu to przyznaj. Ofiara potrzebuje stałej zachęty, nawet po zakończeniu badania i zapewnieniu niezbędnej pomocy.
