Feijoa pochodzi z subtropikalnych regionów Ameryki Południowej. Rośnie w Paragwaju, Urugwaju, północnej Argentynie i południowej Brazylii. W domu rośnie w lasach w postaci runa leśnego. Jest to typowy mieszkaniec subtropikalny, więc wszelkie próby jego uprawy w klimacie tropikalnym kończyły się niepowodzeniem.
Otwarcie Feijoa
Feijoa to wyjątkowa roślina owocowa i ozdobna. Po raz pierwszy został odkryty półtora wieku temu przez niemieckiego przyrodnika Friedricha Zello. Nazwa gatunkowa – Akka Sellova – roślina otrzymała nazwisko odkrywcy, oraz nazwa rodzajowa – feijoa, na cześć dyrektora Muzeum Historii Naturalnej w Brazylii, który nazywał się Juan Feijo.
Feijoa po raz pierwszy pojawił się we Francji w 1890 roku. I rozpoczęła się triumfalna procesja zakładu na całym świecie. 1900 - Jałta i Suchumi. 1901 - Kalifornia. 1913 - Włochy i inne kraje śródziemnomorskie. Następnie feijoa została przyjęta przez Gruzję, Azerbejdżan, Krym i Krasnodar. Co ciekawe, ta subtropikalna roślina, która kategorycznie odmawia wzrostu i owocowania w tropikach, doskonale przystosowała się do warunków uprawy na Krymie, gdzie toleruje nawet mrozy do –11 ° С. W wielu krajach feijoa jest z powodzeniem uprawiana i doskonale owocuje jako roślina doniczkowa.
Opis rośliny
Rodzaj feijoa należy do rodziny Myrtle. W rodzaju występują tylko trzy gatunki, z których tylko jeden jest udomowiony. Roślina jest wiecznie zielonym krzewem o wysokości nie większej niż trzy metry, z szarożółtymi gałęziami i twardymi, owłosionymi liśćmi. Liście są zielone powyżej i srebrzystoszare poniżej. Mają silny charakterystyczny zapach. Feijoa kwitnie bardzo pięknie szkarłatno-czerwonymi kwiatami u podstawy, z dużymi biało-różowymi płatkami.
Najważniejszą wartością rośliny feijoa są jej owoce. Ta jagoda jest zielona z lekkim czerwonawym odcieniem. Kształt jest owalny lub podłużny. Średnica 4-6 centymetrów. Długość - do 10 centymetrów (w zależności od odmiany). Jeden owoc feijoa waży od 30 do 50 g.
Wartość Feijoa
Nawet dojrzałe owoce wcale nie wyglądają apetycznie. Pozostają zielone (rzadko czerwone lub brązowe) i niepozorne, podobne do niedojrzałych śliwek z krótkim kępkiem. Ale w środku feijoa czai się niespodzianka – gęsty, soczysty, przyjemnie kwaśny miąższ o niesamowitym aromacie i smaku jednocześnie truskawek, banana i ananasa. Tam też są nasiona, ale są słabo wyczuwalne i nie przeszkadzają w cieszeniu się wykwintnym smakiem.
Miąższ feijoa zawiera dużo witaminy C, a im bardziej dojrzały owoc, tym jest go więcej. Owoce zawierają również sacharozę, pięć aminokwasów, błonnik, pektyny i substancje białkowe. Owoce są dość kwaśne. I mają najcenniejszą właściwość – akumulują rozpuszczalne związki jodu, które są doskonale przyswajalne przez organizm. Pod tym względem wszystkie inne owoce i jagody, nawet persimmons, są dalekie od feijoa.
