Dąb to uosobienie mądrości, siły i mocy. W zasadzie biologia jako nauka jest z tym solidarna: dęby osiągają ogromne rozmiary, zarówno pod względem długości, jak i szerokości. W centralnej Rosji nie ma żadnych innych drzew, które przekraczałyby te olbrzymy. Ale pomimo imponujących rozmiarów kwiaty tych drzew są raczej małe i niepozorne.
Warunki kwitnienia dębów
Dąb jest drzewem kwitnącym, ale pojawianie się na nim kwiatów jest zjawiskiem rzadkim. W naturze pierwsze kwiaty kwitną na tych drzewach w wieku dwudziestu lat, a niektóre dęby mogą zakwitnąć dopiero w wieku pięćdziesięciu lat. A samo drzewo kwitnie dość późno: podczas gdy brzozy już przebierają się w wiosenne liście, dęby ledwo zaczynają zielenieć. Często przeszkadza im zimno, do którego tak chętnie wracamy o tej porze roku (w kwietniu i maju).
Zauważono, że dąb kwitnie tylko wtedy, gdy jego liście są jeszcze małe: w tym czasie same drzewa wydają się być ubrane w najdelikatniejszą zieloną koronkę, która nie może nie cieszyć oka. Typowym miesiącem ich kwitnienia jest maj, ale wszystko zależy od pogody: jeśli w maju jest zimno, kwitnienie dębów zostaje przełożone na lepsze czasy. Błędna jest opinia, że kwiaty dębu powinny być piękne i co najważniejsze duże. Kwiaty tego drzewa są małe i niepozorne.
Należy zauważyć, że w centralnej Rosji dęby nie owocują obficie, jak to ma miejsce w innych krajach o klimacie ciepłym lub umiarkowanym. W Rosji większość tych drzew owocuje raz na 5-7 lat. Mimo całej swojej mocy i siły owocnikowanie dla tych gigantów jest bardzo uciążliwym zadaniem, które wymaga od nich wiele: ich duże i ciężkie żołędzie potrzebują pewnych składników odżywczych.
Słupkowate i pręcikowe kwiatostany dębu
Dąb, podobnie jak inne rośliny, ma kwiatostany pręcikowe i słupkowate. Kwiaty pręcików są męskie, zebrane w osobliwe kwiatostany, przypominające zielonkawo-żółte bazynki zwisające z gałęzi. Tworzą całe wiązki, praktycznie nie różniące się od młodych liści.
Kwiaty słupkowe są żeńskie. Znalezienie ich na dębie jest bardzo trudne, a czasem wręcz niemożliwe. Są to raczej małe kwiaty, wielkości główki od szpilki. Zewnętrznie kwiat żeński przypomina ledwo zauważalne zielonkawe ziarno z czerwono-szkarłatnym wierzchołkiem. Mogą znajdować się pojedynczo lub dwa lub trzy kwiaty na końcach specjalnych cienkich łodyg. To właśnie z tych żeńskich kwiatów jesienią powstają żołędzie.
Te małe dębowe kwiaty przechodzą dość złożony rozwój od wczesnej wiosny do wczesnej jesieni. Gdy tylko zakwitną, żeńskie kwiaty zaczynają rosnąć w małe, miseczkowe opakowanie, a następnie pojawiają się żołędzie. Już pod koniec jesieni dojrzałe żołędzie zaczynają obficie opadać na ziemię. Ich kubki pozostają na jesiennym drzewie. Warto zauważyć, że żołędzie to nie nasiona dębu, ale owoce. Świadczy o tym ich wygląd ze słupka kwiatowego.
