Dziś często można spotkać tak tajemnicze określenie, jak „szkło muzealne”. Coraz częściej znajduje zastosowanie w różnych obszarach zastosowań, ponieważ posiada cechy odróżniające szkło muzealne od zwykłego szkła. Jakie są zalety tego nowego produktu i jak prawidłowo z nim pracować?
Wszystko o szkle muzealnym?
Szkło o grubości 2 milimetrów nazywane jest szkłem muzealnym lub nieodblaskowym, które zostało poddane obróbce za pomocą rozpylania magnetronowego, co nadaje mu wyjątkowe właściwości optyczne. Proces ten jest dość kosztowny, dlatego surowcem jest wysokiej jakości szkło o niskiej zawartości żelaza. Wielowarstwowe osadzanie jonów metali pokrywa szkło niewidzialną warstwą, która tłumi falę świetlną. W rezultacie padający strumień światła nie jest odbijany, ale przechodzi przez szkło.
Muzealne szkło przebarwione, w przeciwieństwie do szkła standardowego, posiada na szlifie biały szlif.
Przepuszczalność światła szkła muzealnego wynosi około 99%, a szkła zwykłego 90%. Odbicie lustrzane nieoślepiającego szkła zmniejszono do 1%, dzięki czemu jest ono praktycznie niewidoczne dla oka. Ponadto dzięki rozpylaniu magnetronowemu obraz na szkle muzealnym jest chroniony przed szkodliwym promieniowaniem ultrafioletowym. W przeciwieństwie do szkła muzealnego popularne szkło antyrefleksyjne daje podobny efekt ze względu na chropowatą powierzchnię, która rozprasza padające promienie świetlne. Jednocześnie znacznie zmniejsza się przepuszczalność światła przez szkło, nabiera ono matowości, co ogranicza zakres jego zastosowania.
Praca ze szkłem muzealnym
W przeciwieństwie do szkła antyrefleksyjnego, szkło muzealne wygasza przepływ światła i jednocześnie blokuje promienie ultrafioletowe. Jednocześnie znacznie wzrasta stopień przepuszczalności światła, dzięki czemu idealnie nadaje się do ochrony szerokiej gamy obrazów. Przy pracy ze szkłem muzealnym jest ono cięte i obrabiane tak samo jak zwykłe szkło – jednak są tu pewne niuanse. Szkło muzealne posiada dwustronną powłokę magnetronową, którą mimo swojej twardości można zarysować.
Zarysowania na szkle nieodblaskowym są znacznie bardziej zauważalne niż podobne defekty na powierzchni szkła standardowego.
Aby uniknąć uszkodzeń, przed rozpoczęciem pracy ze szkłem muzealnym należy oczyścić miejsce pracy z małych fragmentów szkła i założyć rękawiczki, aby nie pozostawić na nim odcisków palców. Szkło muzealne można przecierać wyłącznie roztworami o neutralnym pH i miękkimi, niestrzępiącymi się szmatkami – zabronione jest stosowanie do tego celu ściernych detergentów. Szkło nieodblaskowe służy nie tylko do przechowywania obrazów - znajduje zastosowanie również w profesjonalnych obiektywach aparatów.
