Czasami chcesz zaskoczyć znajomych, gdy zbiera się duża firma. Często wszystkie zajęcia na świeżym powietrzu są dość ograniczone. Jednak nie wszyscy wiedzą, że chodzenie po rozżarzonych węglach to dość prosta sztuczka, a jeśli chcesz, możesz ją również powtórzyć.
Każdego roku tysiące fakirów wykonują sztuczkę chodzenia po węglach. Czy wszyscy są obdarzeni jakimś rodzajem supermocy? Bardzo wątpliwe! Najprostsza odpowiedź na to pytanie: są obdarzeni podstawową wiedzą o cechach ludzkiego ciała. Znając te cechy, każda osoba może poczuć się jak fakir-mag i naprawdę zaskoczyć przyjaciół na przykład podczas następnej wyprawy na grilla.
Jaka jest istota tego skupienia?
Kiedy europejscy eksperci po raz pierwszy zobaczyli, jak fakirowie chodzą po rozżarzonych węglach, byli naprawdę zainteresowani i długo walczyli o rozwiązanie tej zagadki. A odpowiedź na to pytanie leży dokładnie w rodzaju osłony, po której chodzą fakirowie. Dlaczego właśnie do węgla, a nie na przykład do metalu? Dzieje się tak, ponieważ sam węgiel drzewny jest zaskakująco słabym przewodnikiem, w tym ciepła. Ogrzewa powietrze wokół, ale nie powierzchnię tego, co jest na nim. Ponadto węgle są pokryte warstwą popiołu, co już pogarsza przyczepność podeszew stóp z samymi palącymi się węglem. A skóra na nogach jest znacznie twardsza i grubsza niż na innych częściach ciała. Ale fakirowie w życiu dużo chodzą boso, co sprawia, że skóra nóg jest jeszcze twardsza i grubsza. Dodatkowo szybkość takiego chodzenia ma ogromne znaczenie. Jeśli będziesz wystarczająco szybko chodził po rozżarzonych węglach, w ogóle nie odczujesz pieczenia ani dyskomfortu w okolicy stóp.
Jak można to zrobić?
Zwróć uwagę na węgle. Powinny być w 100% wykonane z drewna, bez gruzu, drobinek metalu. Węgle nie powinny się palić, a jedynie lekko tlić. W żadnym wypadku nie powinno być płomienia. Rozłóż węgle małą warstwą na płaskiej powierzchni. Obszar z węglami powinien być wąski, żeby się przez niego przebić, i niezbyt długi. Około 30 cm na 1,5 metra to bardzo realna odległość, którą nawet nieprzygotowana osoba może bez problemu przejść po węglach. Zdejmij buty. Należy pamiętać, że stopy muszą być suche. W przeciwnym razie węgle po prostu przylgną do twoich podeszew i będą się ciągle piec. I po prostu chodź wystarczająco szybko po węglach, kładąc główny nacisk na każdy krok na pięcie i wewnętrznej stronie stopy. Nie próbuj biegać, w przeciwnym razie odbijający się żar może cię poparzyć. Jak widać, w tym skupieniu fakirów nie ma nic trudnego ani niebezpiecznego. Tak, i nie zapomnij przygotować pojemnika z zimną wodą, aby później schłodzić stopy i zmyć z nich sadzę i popiół.
