Jak wiecie, Księżyc jest jedynym naturalnym satelitą Ziemi. Zainteresowanie ludzi najbliższym kosmicznym sąsiadem jest całkiem zrozumiałe. Przytłaczająca większość Ziemian zna od dzieciństwa takie pojęcia, jak nów i pełnia księżyca. Jednak ostatnio pojawił się nowy modny termin – superksiężyc – nie wszystkim jest znany. Więc co to jest – superksiężyc?
Instrukcje
Krok 1
Ziemia i jej jedyny naturalny satelita, Księżyc, tworzą układ związany grawitacyjnie. Obie planety krążą wokół wspólnego środka masy, 4700 km od środka Ziemi. Księżyc porusza się wokół naszej planety po orbicie eliptycznej. Miesiąc księżycowy to 27, 3 ziemskie dni. Punkt na orbicie, w którym Księżyc zbliża się do Ziemi, nazywa się perygeum. Punktem największej odległości jest apogeum. Odległość Ziemi od Księżyca, gdy ten ostatni porusza się po orbicie, wynosi od 356 400 do 406 700 km.
Krok 2
Słońce jest centralnym obiektem najbliższej przestrzeni kosmicznej, a także wpływa na układ grawitacyjny Ziemia-Księżyc. W wyniku ekspozycji słonecznej dochodzi do precesji orbity Księżyca. Przez okres równy 18, 6 lat ziemskich płaszczyzna orbity Księżyca opisuje okrąg w przestrzeni. W związku z tym stale zmienia się dystans do perygeum. Okresowo Księżyc znajduje się najbliżej Ziemi. Jeśli jego obecność w perygeum zbiega się z fazą pełni księżyca, obserwuje się zjawisko zwane superksiężycem.
Krok 3
W tym czasie, ze względu na kurczenie się odległości między Ziemią a jej satelitą, Księżyc wizualnie powiększa się o prawie 14% i staje się prawie o jedną trzecią jaśniejszy. Zjawisko obserwuje się mniej więcej co sześć miesięcy. Ale w 2014 będzie kilka superksiężyców – 1 i 30 stycznia, 19 marca, 12 lipca, 10 sierpnia i 9 września. Jednak nie wszystkie z nich wystąpią w minimalnej odległości od Ziemi. Innymi słowy, superksiężyc nie zawsze jest super wyczynem. W ciągu ostatnich 400 lat najbliższą pozycję Księżyca względem Ziemi zaobserwowano w styczniu 1912 roku.
Krok 4
Naukowcy nie mogą jeszcze stwierdzić, czy to przypadek, że przejście ziemskiego perygeum satelitarnego podczas pełni księżyca dość często zbiega się z różnymi kataklizmami na Ziemi. Przykładem tego są niszczycielskie trzęsienia ziemi na Sumatrze, Haiti, Chile i Japonii w latach 2004-2011. Oczywiście takich wydarzeń nie da się przewidzieć na podstawie samego ruchu księżyca.
Krok 5
Nie można jednak odrzucić faktu, że procesy pływowe, które, jak wiadomo, zachodzą pod wpływem księżyca, zachodzą nie tylko w oceanie, ale także we wnętrzu ziemi. Jednocześnie w skorupie ziemskiej koncentruje się ogromna ilość energii, a nawet niewielki jej wzrost z powodu pływów może wywołać katastrofę.
Krok 6
Nawiasem mówiąc, termin „supermoon” został po raz pierwszy użyty przez Richarda Nole w 1979 roku na określenie największego grawitacyjnego wpływu Księżyca na Ziemię.
