Początek XX wieku w sztuce francuskiej upłynął pod znakiem zainteresowania występnymi. Motyw absyntu pojawia się w pracach wielu artystów. Pablo Picasso nie był wyjątkiem iw 1901 roku stworzył obraz „Dziewczyna z absyntem”, który do dziś nie traci na popularności.
Motyw absyntu w twórczości artystów
Absynt na początku XX wieku staje się dla Francuzów rodzajem fetyszu. Istnieje opinia, że osoba, która uzależniła się od tego napoju, nie tylko cierpi na alkoholizm, ale ma pewną wzniosłą formę alkoholizmu. Absynt nie tylko odurza, ale wciąga pijącego w świat fantazji i halucynacji.
Jednak obraz Picassa „Dziewczyna z absyntem” jest pełen szczególnego dramatu, ponieważ przerośnięta ręka bohaterki uderza, jakby próbowała się nią przytulić. Widać, że kobieta myśli o czymś, jej wzrok skierowany jest w dal. Wielu krytyków sztuki zastanawiało się: co myśli bohaterka Picassa, siedząc ze szklanką upojnego absyntu.
Jaką kobietę przedstawił Picasso?
Najprawdopodobniej kobieta jest samotna, nie spieszy się nigdzie i często idzie do małej francuskiej kawiarni, aby usiąść samotnie i pamiętać. Widza przyciąga spojrzenie kobiety - głębokie i zamyślone. Z pewnością myśli o tym, jak bezcelowo i miernie upływa jej życie, skoro jedyną radością jest kieliszek likieru piołunowego (jak nazywano absynt).
Być może kobieta, pamiętając swoją młodość, próbuje zrozumieć, dlaczego to ona miała tak bezradne, ciężkie życie, ponieważ wokół jest tak wielu ludzi sukcesu, którzy żyją inaczej, zupełnie inaczej. Na jej ustach zamarł uśmiech, nie złośliwy, raczej z domieszką smutku w tonie oczu. Uśmiech i oczy pomagają widzowi zrozumieć, co dzieje się z kobietą, co dzieje się w jej głowie i być może w jej duszy.
Oczy bohaterki są przymknięte, a ramiona opuszczone. Wydaje się, że próbuje utrzymać się na miejscu rękami, aby nie wstać i nie krzyczeć całemu światu o swojej samotności i braku radości istnienia.
Poczucie tragedii losu Picasso osiąga za pomocą brązowo-niebieskiej palety dominującej na zdjęciu. Artysta wyraźnie uświadamia widzowi, że nie ma wyjścia, że kobieta nie może już nic zrobić. Kiedy jej życie potoczyło się monotonną śliską ścieżką i tyle, nie ma wyjścia. Zapewne w tej paryskiej kawiarni jest przytulnie i wesoło, ale kobieta tego wszystkiego nie zauważa. W jej głowie krąży wiele pytań, na które nikt nie jest w stanie odpowiedzieć. A ona sama była całkowicie zagubiona.
Temat absyntu poruszali również w swoich pracach Toulouse Latrec, Degas itp. Na początku XX wieku zakazano spożywania absyntu jako napoju o działaniu narkotycznym. Ale nawet absynt nie jest w stanie odwrócić uwagi bohaterki Picassa od myślenia o jej trudnym losie. W przeciwnym razie nazwę obrazu można przetłumaczyć jako „Pijący Absynt”. Obraz kupił rosyjski filantrop Siergiej Iwanowicz Szczukin. Po wojnie „Kobieta z Absyntem” trafiła do Ermitażu.
