Małe statki, które służą do przewozu pasażerów jako transport publiczny, mają różne nazwy: tramwaje rzeczne, autobusy wodne, aquabusy. Minibus wodny jest zwykle nazywany statkiem, który działa w trybie autobusu wahadłowego, tj. zatrzymuje się na molo na życzenie pasażerów.
Pojemność takiego statku zwykle nie przekracza 200 osób. Jego prędkość to 20-60 km/h. Szybkie wodoloty są zwykle używane do transportu wycieczkowego, ponieważ ich wykorzystanie jako transportu publicznego byłoby niepraktyczne ze względu na wysokie koszty podróży. Minibusy wodne to nie tylko statki rzeczne, ale także morskie.
Podróż minibusem wodnym jest droższa niż transportem lądowym, ale ma znaczną zaletę, którą szczególnie doceniają mieszkańcy dużych miast: pasażerowie nie będą musieli tracić czasu w korkach. W gorącym sezonie dodatkowym plusem jest chłód wody, stosunkowo świeże powietrze i brak spalin. Ponadto trasa wodna przebiega zwykle bezpośrednio między dwoma punktami przybrzeżnymi, dzięki czemu pasażerowie zyskują na czasie.
Ten sposób podróżowania jest dość popularny wszędzie tam, gdzie są ku temu warunki. W Holandii państwo korzysta z rozległego systemu kanałów, aby stworzyć publiczną sieć transportu wodnego. Jest dotowany wraz z metrem i naziemną komunikacją miejską. W Paryżu i Londynie minibusy wodne służą nie tylko jako wycieczka, ale także jako transport publiczny. W Wenecji autobusy wodne nazywane są vaporettos i są bardzo popularne zarówno wśród turystów, jak i mieszkańców.
W Petersburgu istnieją 4 linie aquabusów: Primorskaya, Tsentralnaya, Kurortnaya i Nevskaya. Koszt podróży jest dość wysoki: 100-200 rubli, chociaż miasto dofinansowuje ten rodzaj transportu. Ponadto planowane jest uruchomienie 2 karetek wodnych. Ich przewagą nad naziemnymi będzie możliwość omijania miejskich korków.
Władze Moskwy rozważają również możliwość uruchomienia wodnego transportu publicznego wzdłuż Kanału Moskiewskiego. Biorąc pod uwagę moskiewskie korki, najprawdopodobniej ta metoda transportu będzie dość popularna.
