Księżyc jest jedynym naturalnym satelitą Ziemi. Wciąż nie ma jednej odpowiedzi na pytanie, skąd powstał Księżyc, ale bezsporne jest, że sąsiaduje on z Ziemią od wielu miliardów lat. Przez całą historię ludzkości księżyc był obiektem dokładnych badań ludzi. W 1969 roku Księżyc stał się pierwszym, a dziś jedynym ciałem kosmicznym, które odwiedzili ludzie, którzy potwierdzili fakt jego niezamieszkania. Fakt ten był jednak znany na długo przed misją Apollo 11.
Główną oznaką martwoty Księżyca jest fakt, że praktycznie nie ma atmosfery. Astronomowie ustalili to przez brak zmierzchu i zachodu słońca. Jeśli na Ziemi noc nadchodzi stopniowo, ponieważ powietrze odbija promienie słoneczne nawet po zachodzie słońca, to na Księżycu zmiana światła dziennego na ciemność następuje natychmiast. Następnie stwierdzono, że księżyc ma symboliczną atmosferę, ale jest to absolutnie nieistotne i jest rejestrowane tylko przez instrumenty. Ze względu na brak pełnej atmosfery księżyc nie jest chroniony przed szkodliwym promieniowaniem ultrafioletowym ze słońca. Na Ziemi przeszkodą dla promieni ultrafioletowych jest warstwa ozonowa, której nie posiada nasza planeta, brak atmosfery wpływa również na temperaturę – powierzchnia Księżyca jest albo nadmiernie gorąca, albo nadmiernie zimna. Temperatura po słonecznej stronie może sięgać ponad 120 stopni Celsjusza. Gorący dzień księżycowy trwa dwa tygodnie, po których następuje noc o tej samej długości. W nocy temperatura spada do 160 st. C. Zgodnie z dominującym we współczesnej nauce punktem widzenia, woda w stanie ciekłym jest niezbędnym składnikiem do powstania życia. Przez długi czas dyskusja na temat obecności wody na Księżycu pozostawała otwarta, aż w lipcu 2008 roku grupa amerykańskich geologów z Carnegie Institution i Brown University znalazła w próbkach gleby księżycowej ślady wody uwolnionej z wnętrzności satelity we wczesnych stadiach swojego istnienia. Jednak większość tej wody następnie wyparowała w kosmos. Później sonda LCROSS i księżycowa sonda kosmiczna Chandrayan-1 oficjalnie udowodniły istnienie wody na Księżycu. Ale ta woda jest obecna w postaci bloków lodu spoczywających na dnie kraterów księżycowych i powoli odparowujących wodę w kosmos. Do powstania życia na Księżycu nie ma wody w stanie ciekłym. W opisanych powyżej warunkach pojawienie się życia we współczesnym tego słowa znaczeniu jest niemożliwe. Ustalono również, że w naturalnych warunkach księżyca żadna ze znanych na Ziemi form życia nie może istnieć. Te fakty w pełni wyjaśniają, że Księżyc nie nadaje się do zamieszkania.
