Pchły to owady, które pasożytują na różnych skórach i sierści zwierząt. Najbardziej przyzwyczajone jest dla nich ssanie krwi królików, psów, kotów czy szczurów. Ale poza tym stanowią zagrożenie dla ludzi.
Owady te posiadają specjalny aparat kłująco-ssący, dzięki któremu pchła przebija całkowicie niewidoczną dziurę na powierzchni skóry właściciela i tym samym nasyca się jego krwią.
Zewnętrzne oznaki pcheł
Owada można rozpoznać po jego charakterystycznych cechach: gładkim ciele o wąskiej fakturze i lekko spłaszczonym po bokach. Należy zwrócić uwagę na obecność szczeciny i małych kolców rozmieszczonych w całym ciele i niezbędnych do poruszania się owada i pozostawania na sierści ofiary.
Głowa i klatka piersiowa pcheł są ukryte pod ząbkowanymi grzebieniami zwanymi ktendia. Rozmiar dorosły osiąga od 1 do 5 milimetrów. A samica, która miała już dość czasu, czasami osiąga 10 milimetrów długości.
Na głowie pcheł znajdują się specjalne anteny, które w razie potrzeby chowają się w specjalnym dole anteny. W przypadku, gdy owad idzie na polowanie, pojawiają się anteny w celu znalezienia bardziej wrażliwego miejsca w ofierze.
Pchła skacze za pomocą trzech par bardzo mocnych nóg, które znajdują się na jej brzuchu. Organ czuciowy, który znajduje się z tyłu ciała pcheł, jest niezbędny do natychmiastowego uchwycenia najmniejszych wahań powietrza w otoczeniu.
Istnieje około tysiąca gatunków tych owadów. Najciekawsze jest to, że ta rodzina jest często pozbawiona narządów wzrokowych lub ma ich najprostsze objawy.
Badanie żywotnej aktywności pcheł i ich cech organizmu odbywa się tylko za pomocą mikroskopu. Największa kolekcja okazów znajduje się w British Museum.
Rezydencja pcheł
Obecność dużej liczby gatunków pcheł wynika z sprzyjających warunków klimatycznych. Uważa się, że liczba pcheł zmienia się w zależności od pory roku. Wraz z nadejściem zimnego okresu ich liczba nieznacznie spada i odwrotnie, gdy tylko nadejdzie upał, owady zaczynają się aktywnie rozmnażać.
Bardzo często owady te osiedlają się w pobliżu dziur gryzoni. W pomieszczeniach mieszkalnych najczęściej znajdują się w małych szczelinach na podłodze, pod różnymi narzutami i w bardzo zakurzonych miejscach, gdzie penetracja jest najbardziej pracochłonna.
Przez cały okres swojego życia samica pchły może złożyć około czterystu jaj. Walkę z tym nieszczęściem należy rozpocząć od specjalnych środków, które mogą zatrzymać proces rozmnażania się pcheł i zneutralizować już urodzone osobniki.
