Biały grzyb lub borowik jest słusznie uważany za króla grzybów. Ale grzybiarze doskonale wiedzą, że nie należy zaniedbywać innych gatunków, nawet grzybów trzeciej kategorii, zwanej „warunkowo jadalną”. Do nich należy również grzyb Valui.
Wygląd grzyba
Valui (inne nazwy: babka, oko byka, krzywka itp.) To grzyb z rodziny russula, ale bardziej gęsty niż zwykła russula. Kapelusz grzyba dorasta do 12-15 cm, jego kolor jest od jasnożółtego do czerwonobrązowego, poniżej płytko. Młode grzyby mają białe talerze. Noga grzyba również biała, szybko ciemniejąca na zerwaniu, wydrążona wewnątrz - do 12 cm wysokości, do 3 cm w obwodzie. Do jedzenia nadają się młode grzyby, z kapeluszem do 6-8 cm, w tym okresie kapelusz ma zaokrąglony kształt, później otwiera się prawie płasko, zagłębiony pośrodku. Takich wartości nie warto zbierać, nie będą łatwe w transporcie, a poza tym zwykle są już zepsute przez robaki.
Miejsca wzrostu wartościv
Valui rośnie głównie w lasach mieszanych, gdzie przeważają drzewa iglaste i liściaste, ale szczególnie upodobały sobie lasy brzozowe. Owocuje od późnego lata do połowy października, ale zależy to od warunków pogodowych.
Młode Valui są często mylone z borowikami - naprawdę wyglądają jak oni. Po bliższym przyjrzeniu się grzybowi, grzybiarze często kopią z irytacją całą rodzinę Wałujewów i ruszają w poszukiwaniu godniejszej zdobyczy. Robią to na próżno, ponieważ grzyb, być może nie najbardziej opłacalny do łowienia ryb, jest uważany przez koneserów za najbardziej odpowiedni do solenia. Wiele osób ceni wartość nawet bardziej niż bryłę. Valui nie ma trujących odpowiedników, których nie można przypisać zasługom.
Nie jest popularny również ze względu na kilka cech, które odstraszają grzybiarzy. Ten grzyb jest często robaczywy, ponadto nie wydziela zwykłego „grzybowego” zapachu, ale pachnie raczej nieprzyjemnie - zepsutym mięsem. Grzyby należy również zbierać i transportować ostrożnie - są bardzo kruche, do marynowania i marynowania lepiej brać całe grzyby.
Wartość kulinarna
Valui nie nadaje się do jedzenia świeżo przygotowanego - grzyb ma ostry i gorzki smak, a do jego przetworzenia wymagane są pewne umiejętności. Ale przy umiejętnym przygotowaniu zapach i gorycz całkowicie znikają, a robakowatość jest pewnym znakiem, że grzyb jest „przejrzały”. Musimy szukać młodszych okazów.
Trzeba też dużo majstrować przy przygotowaniu wartości. Spożywa się je w postaci solonej, rzadziej marynowanej, ale przygotowanie do solenia nie jest szybkie – grzyby trzeba moczyć od dwóch do trzech dni, stale zmieniając wodę. Od solenia do gotowości do użycia będziesz musiał poczekać miesiąc lub dwa. Ale ci, którzy zrobią to dobrze, nie pożałują!
Solone grzyby tracą goryczkę i zapach, stają się bardzo smaczne, chrupiące, na długo zachowują swój kształt, niesamowity smak i atrakcyjny wygląd, dzięki czemu są ozdobą każdego stołu.
