Być może w życiu codziennym rzadko można znaleźć takie pojęcie jak czas standardowy, jest to termin naukowy wprowadzony do obiegu przez geografów. Ta koncepcja jest przedstawiana uczniom w klasie 6. Warto przypomnieć, co zawiera.
Czas strefowy to dwadzieścia cztery strefy czasowe, na które podzielona jest powierzchnia Ziemi, która z kolei jest podzielona na dwadzieścia cztery geograficzne południki oddalone od siebie o piętnaście stopni. Zgodnie z umową międzynarodową głównym, pierwotnym południkiem jest południk Greenwich o długości 0 °, co odpowiada zerowej strefie czasowej, a czas strefy Greenwich nazywany jest czasem światowym. Zwyczajowo liczy się pasy z zachodu na wschód. Strefy czasowe są ponumerowane od 0 do 23; w obrębie południka geograficznego czas strefy pokrywa się z czasem południka głównego, który przekracza ten 15-stopniowy przedział. W związku z tym standardowy czas w sąsiednich strefach różni się od siebie o godzinę, ale są strefy z przesunięciem trzydziestu minut. Aby poznać różnicę w godzinach między czasem standardowym strefy a czasem uniwersalnym, wystarczy znać numer strefy. Niektóre pasy mają własną nazwę dla swoich czasów strefowych. Strefa Zero nazywana jest czasem zachodnioeuropejskim, pierwszy to czas środkowoeuropejski, drugi to czas wschodnioeuropejski Pomysł wyznaczenia stref czasowych dla całego świata należy do Sir Sandforda Fleminga, kanadyjskiego inżyniera kolei. Na Międzynarodowej Konferencji w Waszyngtonie, która odbyła się w 1884 r., delegaci z 25 krajów przyjęli rezolucję, że wszystkim krajom zalecono przejście na tzw. dzień uniwersalny, który rozpoczyna się o północy w Greenwich i trwa 24 godziny. Wszystkie dni, zarówno astronomiczne, jak i nawigacyjne, również muszą zaczynać się o północy. W Rosji strefy czasowe biegną od trzeciej do dwunastej włącznie. Ale terytorium Rosji jest administracyjnie podzielone tylko na 9 stref czasowych zgodnie z ustawą „O obliczaniu czasu”. W 1930 r. w ZSRR wprowadzono czas letni w celu racjonalnego wykorzystania godzin dziennych, czyli dodano godzinę do istniejącego czasu standardowego. A od momentu wprowadzenia czasu letniego do chwili obecnej czas ten nazywany jest czasem moskiewskim. W wyniku wprowadzenia czasu letniego wszystkie wsie i miasta pierwszego pasa w Rosji zaczęły korzystać z czasu sąsiedniego, drugiego pasa. Istnieje kilka innych państw, które wykorzystują czas lokalny stolicy na całym swoim terytorium, pomimo niepodważalnej wygody czasu standardowego.
