Obecność w domu takiego talizmanu jak łapacz snów pomaga chronić się przed koszmarami, dzięki czemu sen staje się spokojny i mocny, a rano człowiek zasypia.
Najprawdopodobniej, gdy ktoś po raz pierwszy słyszy o łapaczach snów, ta koncepcja kojarzy się z dziełem z gatunku horroru, czy to książką, czy filmem, ale nie z talizmanem chroniącym przed złymi snami. A jednak te talizmany są dość rozpowszechnione i znane wielu, łapacze snów można kupić w prawie każdym sklepie z pamiątkami lub urokami. Oczywiście obrońcy z koszmaru, produkowane w fabrykach w partiach po kilkaset sztuk, pełnią jedynie funkcję dekoracyjną i nie mają specjalnych właściwości. Prawdziwe łapacze snów są tworzone przez rzemieślników przy użyciu specjalnych technik tkackich.
Legendy pochodzenia
Uważa się, że te amulety po raz pierwszy pojawiły się w Ameryce Północnej. A o ich pochodzeniu są dwie historie.
Pierwsza wiara pochodzi od Indian Ojibwe. W czasach starożytnych ich siedliskiem była Wyspa Żółwi. Wraz z plemieniem żyła Pajęcza Babcia - Asabihashi. Była ich przodkiem i wykazywała troskę o ludzi, ale z czasem plemię zaczęło rozszerzać swoje siedliska i coraz trudniej było jej odwiedzać każdą kołyskę dziecka. Dlatego Asabihashi wpadł na pomysł, by nauczyć kobiety tkania specjalnych talizmanów, które miały chronić marzenia dzieci przed koszmarami. Łapacz snów był gałęzią wygiętą w pierścień, który był owinięty wokół liny, tworząc wewnątrz sieć z małym otworem pośrodku. Dodatkowo wykorzystano pióra. Zasada działania była następująca: złe sny przelatywały przez dziurę, a dobre zatrzymywały się w tkaniu i schodziły do osoby, która spała, wzdłuż piór. Takie amulety były używane nie tylko przez dzieci, ale także przez dorosłą populację.
Indyjska rodzina Lakota ma inną legendę. Mówi, że kiedyś starszy plemienia posiadał wiedzę, której mentor ukazał mu się w postaci pająka. W rozmowie ze starszym nauczyciel utkał talizman i nauczył go używać. Zasada była inna niż w pierwszej opowieści: dobre sny swobodnie latały przez centrum, a koszmary snuły się w sieci i znikały o świcie.
Materiały (edytuj)
Tradycyjnie łapacze snów tkali zgodnie z regułami: do pierścionka używano gałązki wierzby, pióra sowy dla kobiet i orła dla mężczyzn, a pajęczynę tkano ze ścięgien zwierząt, zastąpionych później nićmi. Dodatkowo amulety ozdobiono koralikami z kamienia, drewna i kości.
W procesie tkania musisz skupić się na ostatecznym celu, myśli powinny być miłe. Tkanie odbywa się pojedynczą nitką na raz, więc przerwy nie są tutaj odpowiednie. Wybór materiału na nowoczesne łapacze to znacznie więcej, ale wszystkie muszą być naturalne.
